بررسی نقش و جایگاه حجاب و عفاف در دین صابیین مندایی

صابیین مندایی، یکی از قدیمی ترین ادیان توحیدی و تنها بازمانده سنت عرفانی دوران گذشته باستان اند که با زماندگان آنهم اکنون با گمنامی در خوزستان و جنوب عراق به حیات خود ادامه می دهند. هدف پژوهش حاضر، بررسی دو مقوله حجابو عفاف در تعالیم مقدس این دین فراموش شده میباشد که با روش توصیفی تحلیلی و با مراجعه مستقیم به منابع دینی ودست اول آنان همچون گنزا ربا و دراشا اد یهیا (تعالیم حضرت یحیی) انجام گرفته است. یافته ها نشان میدهد که آموزه هایمقدس مندایی، بر لزوم حجاب و پوشش کامل زن و مرد تاکید کرده اند. پوشش (لبوشا) از نخستین روز خلقت آدم و حوا، ازتوصیه های مهم خداوند بزرگ (هیی ربی) بود. اهمیت حجاب در این دین تا جایی است که یادکرد و التزام به آن، مقارن باپوشش ملایکه جهان نور (آلما دنهورا) شده است. لباس دینی منداییان (رستا) نیز طوری طراحی شده که تمام بدن را به جزصورت و کف دست و پاها می پوشاند. بخش دیگر این پژوهش به عفاف در دین صابیین مندایی پرداخته است. تعالیم مقدس،در همان حین که انسان را از ارتباط های نامشروعی همچون زنا و نگاه های شیطانی برحذر دانسته، تاکید خاصی بر حفظ عفتنفس و ازدواج دارند. روزه بزرگ (صوما ربا)، یکی از ارکان دینی اصلی منداییان، چیزی جز تاکید بر عفت و پاکدامنی وخودداری از کارهای زشت و ناروا نیست. از اسوه های زن مندایی در زمینه عفاف می توان به مریای و انهر و از مردان به سامبن نوح و حضرت یحیی بن زکریا ( ) اشاره کرد.

Keywords:

حجاب و عفاف , دین صابیین مندایی , رستا , گنزا ربا