بررسی نسبت منطقی بین عفاف و حجاب

هر عمل اختیاری انسان مبتنی است بر نگرش و مبنایی نظری در وی براساس یک نسبت منطقی واقعی بین مفاهیم مرتبط باآن و یک استنتاج بدیهی مضمر که غالبا به صورت ناخودآگاه انجام می شود. حجاب، به معنی ستر و پوشش، یک رفتار عینیاختیاری خاص نوع انسان است که مفهوم کلی آن اخص مطلق است از مفهوم عفاف به معنی مطلق حیا و خودداری انسان خواهدر نظر و باطن یا در عمل و رفتار. بنابراین، از آنجا که عفاف بسته به درجه فهم و سلامت فطری افراد دارای درجات مختلفذهنی و عینی است، میتوان به دلالت التزام نتیجه گرفت حجاب نیز درجاتی متناظر با عفاف فهم شده از قبل دارد؛ بنابراین،اگر انسان با فطرت سلیم ملتزم به حیا و عفت باشد وی را گریزی از بروز عینی آن یعنی تحقق حجاب متناظر با آن نخواهدبود؛ از سوی دیگر حجاب واقعی برای کسی اثبات میشود که ملتزم به مبانی معرفتی پیشینی آن در حد فهم خود باشد؛بنابراین، هرگونه تخلف از این استلزام بین ذهن و عین، یا ریشه در نفهمیدن یکی از طرفین و وقوع یک تناقض درونی دارد یادر ضعف ایمان! در این مقاله سعی شده است با یک تحلیل فلسفی مبتنی بر مبانی منطقی با روش توصیفی استلزام مذکوراثبات شود.

Keywords:

عفاف , حجاب , نسب اربع ارسطویی