کاربرد روشهای گزینش اجتماعی در تخصیص پساب تصفیه خانه های فاضلاب و رواناب های سطحی شهر تهران

روش های مبتنی بر گزینش اجتماعی به عنوان ابزاری توانمند در تحلیل مساله و ارایه راهکارهای مدیریتی در شرایطی می باشند که تصمیم گیرندگان بر سر انتخاب گزینه ای با یکدیگر اختلاف دارند. در این مقاله، از مفهوم گزینش اجتماعی به منظور توسعه الگویی برای تخصیص پساب تصفیه خانه های فاضلاب شهری به مصارف مختلف استفاده می گردد. هدف از کاربرد این روش ها، تعیین سیاست های پایدار برای بهره برداری از پساب های تصفیه خانه ها به عنوان یک منبع آب به گونه ای است که ذی نفعان در مورد آن ها توافق نسبتا پایداری داشته باشند و هیچ یک از آن ها تمایلی برای تخطی از این سیاست ها نداشته باشند. در این مقاله، ابتدا سناریوهای تخصیص پساب به آببران بخش کشاورزی و همچنین تغذیه آب زیرزمینی تعیین می شود و گزینه های مختلف توسط آببران با توجه به اولویت های آن ها مرتب می شوند. سپس، با استفاده از برخی روش های مبتنی بر گزینش اجتماعی مانند تکنیک های رای گیری، گزینه های برتر از دید همه بازیکنان تعیین می شوند. کارایی روش پیشنهادی در مطالعه ی موردی تخصیص پساب تصفیه خانه های فاضلاب شهر تهران بررسی می شود.

Keywords:

تخصیص پساب تصفیه خانه , گزینش اجتماعی , رای گیری