مقایسه روشهای تولید انرژی خورشیدی فتوولتاییک و دیش استرلینگ با هدف تامین انرژی الکتریکی مورد نیاز برای معادن

امروزه، همانطور که تغییرات اقلیمی و موضوع پایایی در حال تبدیل شدن به مسایل مهمی در مقابل جوامع بشری است، انرژی خورشیدی خود را به عنوان راه حل اصلی نشان میدهد. شرکت های معدنی سراسر جهان امروزه به منظور کمک به کاهش هزینه های رو به رشد انرژی و کارکرد پایدارتر و سازگاری با محیط زیست، به طور فزاینده ای به دنبال انرژی های تجدیدپذیر هستند. فناوریهای انرژی خورشیدی دیش استرلینگ (انرژی خورشیدی متمرکز حرارتی) و فتوولتاییک به طور مستقل برای دهه ها تکامل یافته اند و هر دو حال نزدیک شدن به قیمت برق شبکه در بسیاری از کاربردهای امروز هستند. این مقاله به بررسی دو تکنولوژی و مزایا و معایب هریک در محیطهای معدنی میپردازد. در انتها نتیجه میشود که هر کدام از دو تکنولوژی بیش از حالت رقابتی، مکمل یکدیگر هستند. و استفاده هریک در معادن میتواند گزینه ای مناسب برای کاهش هزینه های انتقال برق و یا تولید آن نسبت به استفاده از نیروگاه های سوخت فسیلی و یا اتصال به شبکه سراسری برق برای معادن باشد. اگرچه سیستمهای حرارتی برقی خورشیدی مانند دیش استرلینگ نیاز به فضای کمتری دارند و در نتیجه برای معادن کوچک نیز قابل پیاده سازی میباشند. از سوی دیگر سلول های فتوولتاییک سیستمهای سادهتر، پیشرفته تر و دسترسی بهتر و احت تری را دارا هستند.

Keywords:

تامین انرژی معادن , انرژی تجدیدپذیر , معادن زیرزمینی , دیش استرلینگ , فتوولتاییک