مطالعه حمل کوله پشتی در دانش آموزان پسر ایرانی

هدف پژوهش حاضر، بررسی تحلیلی وضعیت موجود کوله پشتی های دانش آموزان پسر مدارس ایرانبود. به این منظور 2000 دانش آموز پسر (ابتدایی: 790 نفر با میانگین سن 9/1 سال، وزن 31/9 کیلوگرم و قد 135/7 سانتیمتر؛ راهنمایی: 600 نفر با میانگین سن 13/2 سال، وزن 48/32 کیلوگرم وقد 154/9 سانتی متر؛ دبیرستان: 610 نفر با میانگین سن 16/6 سال، وزن 59/4 کیلوگرم و قد 169/74 سانتی متر) به طور تصادفی خوشه ای از 5 منطقه جغرافیایی کشور انتخاب شدند. وزن مطلق کوله پشتی (کیلوگرم)، وزن نسبی کوله پشتی(درصد وزن بدن) و مدت زمان حمل کوله پشتی(دقیقه)اندازه گیری شد. داده های حاصل با استفاده از آزمو ن تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی توکی،تجزیه و تحلیل شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که وزن مطلق کوله پشتی دانش آموزان ابتدایی بامقاطع تحصیلی بالاتر، تفاوت معنی داری ندارد (P> 0/05)، با این حال میانگین وزن نسبی کوله پشتی که به صورت درصدی از وزن فرد بیان می شود، در دانش آموزان ابتدایی (11/3 درصد) به طور معنی داری بیشتر از دانش آموزان راهنمایی (8/2 درصد) و دبیرستان (7 درصد) است (p=0/001). همچنین میانگین مدت زمان حمل کوله پشتی از منزل تا مدرسه یا برعکس(و نه هر دو باه م ) درمقطع دبیرستان (19/54 دقیقه) به طور معنی داری بیشتر از مقاطع راهنمایی (14/5 دقیقه) و ابتدایی (10/5 دقیقه) است (p=0/001). بر پایه نتایج این تحقیق به نظر می رسد دانش آموزان ابتدایی تمایل دارند از کوله پشتی هایی با وزنی برابر و حتی گاه بیشتر از آنچه دانش آموزان مقاطع تحصیلی بالاتر حمل می کنند، استفاده کنند که این ممکن است سلامت آنان را به خطر اندازد. همچنیندانش آموزان مقاطع بالاتر، روزانه مدت زمان خیلی زیادی را صرف حمل کوله پشتی می کنند که ایننیز در بلندمدت ممکن است عوارض جنبی نامطلوبی را به همراه داشته باشد. بنابراین کاهش وزن ومدت حمل کوله پشتی برای این گروه از دانش آموزان توصیه می شود.

Keywords:

وزن مطلق کوله پشتی , وزن نسبی کوله پشتی , مدت زمان حمل , دانش آموزان ایرانی