اثر هشت هفته تمرین هوازی بر بیان ژن های BcL2 و miR-15 و پروتیین BcL2 بافت تومور موش های مبتلا به سرطان پستان

تمرین هوازی، رشد تومور سرطان پستان را کاهش میدهد. پژوهش حاضر، تغییر بیان ژن ض1miR و cL2ن و پروتیین cL2ن را به عنوان سازوکارهای مثبت ناشی از تمرین هوازی در سرطان پستان موردبررسی قرار داده است. بدین منظور، 20 سر موش بالب سی ماده (پنج تا شش هفته ای با میانگین توده بدنی 16-17 گرم) با تزریق سلولهای سرطانی یMc L2 به سرطان مبتلا شدند. سپس، به صورت تصادفی به دو گروه 10 نفری تمرین و کنترل تقسیم گردیدند. در ادامه و 48ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، قربانی گشتند و نمونه های بافتی آنها برداشته شد و در دمای -70 درجه ذخیره گردید. شایان ذکر است که میزان بیان miR-15 و BcL2 بافت تومور به روش ریل تایم –پی سی ار و میزان بیان پروتیین BcL2 با استفاده از روش الایزا اندازه گیری شد. نتایج نشان میدهد که بیان ژن و پروتیین cL2ن و نسبت رشد تومور، به شکل معناداریP<0.001 در گروه تمرین درمقایسه با گروه کنترل کاهش یافته است و بیان miR-15 در گروه تمرین، افزایش معناداری را درمقایسه با گروه کنترل نشان میدهد P<0.001درمجموع، بهنظر میرسد افزایش بیان ژن ض1miR و کاهش بیان ژن و پروتیین BcL2 ناشی از تمرین هوازی، در کاهش نسبت رشد تومور در گروه تمرین موثر بوده است.

اثر هشت هفته تمرین هوازی بر بیان ژن های BcL2 و miR-15 و پروتیین BcL2 بافت تومور موش های مبتلا به سرطان پستان Keywords:

سرطان پستان , تمرین هوازی , BcL2 , 15-miR