بررسی نوع پیوند و پوشش اطراف آن بر گیرایی پیوند گردو ایرانی(Juglans regia L.)به روش اپیکوتیل

در جهت توسعه ارقام شناخته شده و مطلوب گردو در باغات کشور و همچنین تجاری سازی تولید نهال پیوندی گردو نیازمند روشی مناسب و بهینه از نظر اقتصادی است. وجود صفت هتروزیگوتی بالا در گردو عدم تولید میوه های مرغوب و یکسان را در باغات بذری کشور به همراه دارد. احداث باغات گردو با استفاده از نهال های پیوندی در ارتقاء کیفیت میوه به حد استاندارد جهانی و همچنین سوق دادن باغات به سمت میکانیزاسیون از ملزومات توسعه این میوه پر مصرف میباشد. لذا با توجه به اهمییت این موضوع و پایین بودن گیرایی پیوند در گردو به دلیل اکسیداسیون ترکیبات فنلی در حین پیوند، فنآوری تولید نهال پیوندی گردو با استفاده از روش اپیکوتیل در نظر گرفته شد. در این آزمایش دو نوع پیوند اسکنه ساده و پیوند امگا به همراه سه نوع بافت رطوبتی پرلیت، کوکوپیت و خاک اره بر روی گیرایی رقم چندلر بر روی پایه های بومی کشور در دانشکاه کاشورزی و منابع طبیعی ساری مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست امده بعد از اجرای پیوند نهال ها در گلدان نشان داد که پیوند اسکنه با گیرایی 72 % نسبت به پیوند امگا ( 8%) مطلوب تر بوده و از طرفی گیرای پیوند در دو بافت پرلیت93/32%وخاک اره 73/32% بالاترین موفقیت را در گیرایی پیوند گردو به روش اپیکوتیل داشتند همچنین صفات رویشی مانند طول و قطر شاخه رشد یافته از پیوندک در این دو بافت رطوبتی بالاتر بوده.

Keywords:

گردو , امگا , خاکاره , گیرایی پیوند , پرلیت