حرمت مشاهد مشرفه در قرآن و روایات

بعد از ایمان به وحدانیت خداوند بزرگ و ابراز بندگی در مقابل عظمت خداوند، از جمله ویژگی های اعتقادی هر یک از مسلمانان را می توان توجه به پیامبر اکرم (ص) و سیره آن حضرت و احترام و تکریم به اهل بیت (ع) دانست. اعتقادی که نشآت گرفته ازاصول دین اسلام است. از آنجا که مصداق واقعی و حقیقی کمال، ایمه اطهار و اولیاء الهی هستند که همه کمالات الهی را در خود دارند و از طرف دیگر آنها علامت و نشانه دین هستند و قرآن بزرگداشت شعایر و علامت های الهی را نشانه تقوای قلب ها دانسته است: و من یعظم شعایر الله فانها من تقوی القلوب؛ هر کس شعایر الهی را بزرگ دارد، در حقیقت آن از پاکی دل هاست (حج، آیه 32). قرآن کریم صفا و مروه را شعایر الهی دانسته است. به تعبیر دیگر یکی از مصادیق علامت ها و نشانه های الهی که بزرگ داشتنش نشانه تقوا و پاکی دل هاست، صفا و مروه هستند: ان الصفا والمروه من شعایر الله (بقره، آیه 158). شعایر جمع شعیره به معنای علامت و نشانه است و منظور از آن در آیه شریفه علامت هایی است که خداوند نصب فرموده تا نشانه هایی برای فرمانبرداری الهی باشند (تفسیر المیزان، ج 1، ص 385 ) عمل به آیه شریفه نشان پاکی دل ها، بزرگداشت نشانه های دین خداست و مسلما پیامبران و ایمه اطهار (ع) و اولیای الهی از بارزترین نشانه های دین خداوند هستند که هر پاک دلی موظف به بزرگ داشت آنهاست. بزرگداشت اولیاء الهی راه های متعددی دارد که یکی از آنها حفظ حرمت و احترام مشاهد مشرفه می باشد از این رو در این پژوهش به تبیین و تفصیل ابعاد احترام به مشاهد مشرفه از منظر آیات و روایات پرداخته شده است.

Keywords:

حرم , احترام , مشهد , قبور ایمه