بررسی معناشناسی واژه امام، در آیه امامت حضرت ابراهیم (بقره/124)
Publish place: Ketabeghayyem، Vol: 1، Issue: 2
Publish Year: 1390
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 619
This Paper With 24 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_KGY-1-2_001
تاریخ نمایه سازی: 25 آذر 1397
Abstract:
مفسران فریقین، درباره معنای امامت، در آیه امامت حضرت ابراهیم (بقره/124) اختلاف نظر جدی دارند. این اختلاف ها با مباحث کلامی آمیخته شده و دامنه موضوع را فراختر کرده و به همین دلیل، اصطلاح شناسی امام در قرآن را دشوار ساخته است. در این مقاله، در ناحیه سلب، تنها به ذکر نظریه هایی که درباره معنای امامت در آیه مذکور مطرح هستند، بسنده کرده و به منابعی که آنها را مورد مناقشه قرار داده و ابطال کرده اند، اشاره شده است. سپس، درناحیه ایجاب، معنای پیشوایی با وجوب پیروی و اطاعت مستقل برای معنای اصطلاحی امام پیشنهاد و بر سه پایه تحلیل مفهومی امام، استناد به آیات و تمسک به روایات، مدلل گشته است.
Keywords:
Authors
فتح الله نجارزادگان
استاد دانشگاه تهران، پردیس قم، گروه علوم و قرآن