بررسی اثر عصاره چای سبز و دارچین بر پایداری روغن سویا

هدف از این پژوهش، مقایسه ویژگی های آنتی اکسیدانی چای سبز و دارچین در مقابل آنتی اکسیدان سنتزی بوتیل هیدروکسی تولوین و بررسی انواع برهم کنش های احتمالی درصورت ترکیب این دو عصاره و امکان استفاده از آنها در جلوگیری از اکسایش روغن سویا بوده است. عصاره چای سبز، دارچین و آنتی اکسیدان سنتری BHT در غلظت های 25، 50، 100، 150، 200 و 250 میکروگرم در میلی لیتر آماده شد. نسبت های ترکیبی برای مخلوط دو عصاره (چای سبز : دارچین) به صورت 1:1، 2:1، 1:2 ،1:3، 3:1، 2:2، 1:4 و 4:1 بودند. فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره ها با آزمون های مهار رادیکال آزاد به کمک روش به دام اندازی رادیکال های دی فنیل پیکریل هیدرازیل (DPPH)، آزمون احیاگیرندگی آهن (FRAP )و آزمون توانایی جلوگیری از اکسایش روغن سویا سنجش شد. نتایج حاصل از آزمون های DPPH و FRAP نشان داد عصاره چای سبز به شکل معنی داری بهتر از عصاره دارچین بوده و هر دو عصاره نسبت به آنتی اکسیدان سنتزی BHT موثرتر بودند. ترکیب دو عصاره در تمامی حالات، اثر هم افزایی داشت. در آزمون ارزیابی میزان اکسایش روغن، عصاره ترکیبی در غلظت 50 میلی گرم بر میلی لیتر (چای سبز 25: دارچین 25) و برهم کنش آن از نوع هم افزایی بود. بنابراین این عصاره های طبیعی، می تواند به عنوان منبعی از آنتی اکسیدان های طبیعی مورد پژوهش بیشتر قرار گیرد.

Keywords:

آنتی اکسیدان , چای سبز , سیاه دانه , دارچین , هم افزایی