مدیریت شن چال ها، فرصتی جهت تقویت منابع آبی ( مطالعه موردی: تغذیه مصنوعی شمال شرق سمنان)

همواره کنترل سیلاب در مجاورت مناطق شهری و صنعتی حایز اهمیت بوده است. یکی از روشهای کنترل سیل، هدایت سیلاب به پروژه های تغذیه مصنوعی است که روشهای گوناگونی با مزایا و معایب مختلف دارد. یکی از این روشها، تغذیه مصنوعی گودالی است که در مناطق سیلخیز مورد توجه میباشد . استفاده از شن چالها در تغذیه مصنوعی گودالی سبب خواهد شد تا علاوه بر نفوذ از کف، تراوش از دیواره ها، نگرانی انسداد کف گودال در اثر ترسیب مواد معلق را برطرف نماید . محدوده مورد مطالعه (حوضه آبریز شمالشرق سمنان) دارای 7 زیرحوضه با رسوبات سست و منفصل متعلق به زمان کواترنری با نفوذپذیری، زهکشی و آبگذری متوسط است. شن چال موجود در این محدوده که ناشی از برداشت منابع قرضه راه سازی میباشد با حجمی در حدود 511 هزار مترمکعب قادر است آورد سیلاب زیر حوضه های S1 و S2 با حجمی در حدود 84 هزار مترمکعب برای دوره بازگشت 100 ساله را کنترل کند. لذا پیشنهاد میشود باتوجه به پتانسیل بخش خصوصی (کارگاه های برداشت کننده شن وماسه) در احداث پروژه های تغذیه مصنوعی، برنامه ریزی لازم به نحوی باشد تا برداشت شن و ماسه به صورت هدفمند انجام گیرد.

Keywords:

تغذیه مصنوعی , شنچال , پخش سیلاب , دشت سمنان