بررسی تاثیر نوع و محل قرارگیری شیار در لوله های جدار نازک بر روی جذب انرژی

با گسترش و توسعه ی روزافزون زمینه های مختلف مهندسی،نیاز به کاهش خسارت وارده و افزایش امنیت توجه محققین را به سازه هایی جلب نمود که توان جذب انرژی داشته باشند. یکی از کارآمدترین سیستم های جاذب،لوله های جدار نازک است. در این پژوهش شیارهایی به صورت سینوسی با دامنه و طول موجهای مختلف در نظر گرفته شد.شیارها در نواحی مختلف لوله با طول های مختلف قرار گرفتند.جذب انرژی و بازده نیروی لهیدگی در حالتهای مختلف به صورت دینامیکی با ضربه زننده ای به وزن 30 کیلوگرم و سرعت 15متر بر ثانیه توسط نرم افزار ABAQUS بررسی شد.به منظور کاهش حجم محاسبات از روش تاگوچی استفاده و شبیه سازی ها بر اساس مدل های پیشنهادی آن انجام شد. درنهایت مدل بهینه با استفاده از آنالیز تاگوچی تعیین گردید. نتایج نشان داد که بهینه ترین حالت ازلحاظ میزان جذب انرژی در لوله ای با یک پنجم شیار در ابتدا و انتهای لوله اتفاق می افتد. در این حالت نسبت به لوله بدون شیار، مقدار جذب انرژی %7/67 و بازده نیروی لهیدگی %10/4 افزایش و نیروی ماکزیمم %5/3 و نیروی پیک اولیه %20 کاهش پیدا کرد.

Keywords:

لوله جدار نازک , لهیدگی محوری , جذب انرژی , ABAQUS , روش تاگوچی