ماهیت قرارداد پیش فروش ساختمان در قبل و بعد از تصویب قانون پیش فروش ساختمان مصوب 1389

از مقایسه قرارداد پیش فروش ساختمان با عقودی همچون استصناع و سلف؛ با توجه به اختلاف نظر در صحت عقد استصناع و به ویژه در ماهیت آن، و به دلیل اینکه ساختمان مال مثلی نبوده و کالایی که موضوع بیع سلف قرار می گیرد لازم است که کلی فی الذمه باشد می توان گفت قرارداد پیش فروش ساختمان نه عقد استصناع است و نه بیع سلف. به عبارت بهتر با توجه به مقتضیات فعلی جامعه و همگامی قانون با تحولات روز می توان واژه وجود را در ماده 361 ق.م علاوه بر وجود مادی و خارجی به وجود تقدیری و اعتباری نیز تفسیر نمود. لذا با توجه به اینکه بخشی از بهاء در زمان تنظیم قرارداد پرداخت میشود و لااقل عقد نسبت به این قسمت منجز است لذا باید ماهیت قرارداد پیش فروش ساختمان را بیع دانست که انتقال مالکیت در آن تدریجی است. قرارداد پیش فروش ساختمان بعد از تصویب قانون پیش فروش ساختمان، مصوب 1389، قراردادی نوظهور است که علاوه بر حکومت قواعد عمومی قراردادها بر آن، تابع احکام ویژه مندرج در قانون پیش فروش ساختمان می باشد. در این مقاله سعی شده است که با روش توصیفی – تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای، ماهیت قرارداد پیش فروش ساختمان، قبل و پس از تصویب قانون پیش فروش ساختمان، تبیین و توصیف شود

Keywords:

قرارداد پیش فروش , مالکیت تدریجی , بیع استصناع , قولنامه , بیع تملیکی