اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر کیفیت ارتباط معلولین جسمی-حرکتی مددجوی بهزیستی در شهر اصفهان

هدف اصلی در این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر کیفیت ارتباط معلولین جسمی-حرکتی مددجوی بهزیستی در شهر اصفهان بوده است. طرح پژوهشی حاضر، آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری شامل معلولین جسمی-حرکتی مددجوی بهزیستی در شهر اصفهان می باشد که 40 نفر از آنان به عنوان نمونه انتخاب شده و در دو گروه کنترل و آزمایش به صورت تصادفی تقسیم گردیده اند. ابزار پژوهش، پرسشنامه کیفیت روابط پیرس می باشد که دارای سه خرده مقیاس حمایت اجتماعی ادراک شده ( 7 آیتم)، تعارض های بین فردی ( 12 آیتم) و عمق روابط ( 6آیتم) بوده است. نتایج آمار توصیفی نشان دهنده بهبود عملکرد معلولین در هر سه خرده مقیاس بوده است. نتایج آمار استنباطی نیز نشان داد که آموزش مهارت های اجتماعی بر هر سه خرده مقیاس کیفیت ارتباط اثر مثبتی گذاشته و باعث بهبود عملکرد آنان در زمینه کیفیت ارتباط شده است.

Keywords:

مهارت های اجتماعی , کیفیت ارتباط , معلولین جسمی حرکتی , مددجوی بهزیستی