بررسی ارتباط بین ویژگی کیفی به موقع بودن اطلاعات مالی و کیفیت اطلاعات حسابداری در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

اگر تاخیر بیمورد در گزارشگری اطلاعات وجود داشته باشد ممکن است اطلاعات، مربوط بودن خود را از دست بدهد. مدیریت ممکن است نیاز داشته باشد که بین قابلیتهای نسبی گزارشگری به موقع با تهیه اطلاعات قابل اعتماد تعادل برقرار کند. برای اینکه اطلاعات به صورتی به موقع تهیه شود ممکن است اغلب لازم باشد قبل از آنکه همه جنبه های معاملات یا سایر رویدادها شناخته شده باشد، گزارش ارایه شود. که در چنین صورتی کیفیت قابل اعتماد بودن ضعیف میشود. هدف اصلی این پژوهش تجزیه و تحلیل ارتباط بین به موقع بودن اطلاعات مالی و کیفیت اطلاعات حسابداری است. این پژوهش از نظر هدف از نوع پژوهش های کاربردی و از نظر نقش متغیرها در پژوهش از نوع توصیفی پیمایشی، همبستگی است. در این پژوهش برای آزمون فرضیه ها از مدل رگرسیون خطی چند متغیره استفاده شده است. روش آماری مورد استفاده در این پژوهش روش داده های ترکیبی است. جامعه آماری این پژوهش متشکل از کلیه ی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. قلمرو زمانی پژوهش را فاصله سالهای 1390 تا 1394 در برگرفته و نمونه پژوهش در نهایت 349 سال شرکت بوده است. نتایج پژوهش حاضر حاکی از آن است که، بین به موقع بودن اطلاعات مالی و کیفیت اطلاعات حسابدرای رابطه مثبت و معناداری وجود ندارد.

Keywords:

به موقع بودن اطلاعات مالی , کیفیت اطلاعات حسابدرای , مدیریت سود از طریق اقلام تعهدی , کیفیت اقلام تعهدی