تعیین اثر بخشی آموزش تاب آوری بر کاهش گرایش به سوء مصرف مواد افزایش اعتماد به نفس در دانش آموزان دختر دوره متوسطه شهر تهران

هدف تحقیق حاضر با هدف اثربخشی آموزش تاب آوری بر گرایش به سوءمصرف مواد افزایش اعتماد به نفس در دانش آموزان دختر دوره متو سطه شهر تهران انجام شد. روش تحقیق نیمه آزمای شی بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر دوره متوسطه شهر تهران بود که با استفاده از روش نمونهگیری دردسترس، نمونهای 40 نفری از میان دانش آموزان( 20 نفر گروه کنترل 20 نفر گروه آزمایش) انتخاب شد. پس از انتخاب گروه نمونه انتصاب تصادفی آنها به گروه های آزمایشی گواه، از هر دو گروه در یک زمان پیش آزمون انجام شد. پس از آن تاب آوری را در دوازده جلسه به دانش آموزان گروه آزمایش آموزش داده پس از پایان این مدت به منظور مقایسه اثر این مداخله از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. برای جمع آوری داده های پژوهش، از پرسشنامه گرایش به مواد افیونی، مقیاس تاب آوری کونور دیویدسون آزمون عزت نفس آیزنک استفاده شد. برای آزمون فر ضیه ها از آزمون تحلیل کوواریانس به سیله SPSS ستفاده شد .یافته ها یافته ها شان داد مقدار بد ست آمده در منبع تغییرات گروه، در سطح (p<0,05) در را ستای آموزش تاب آوری برای تمامی فر ضیات معنی دار بوده ست بطوریکه آموزش تاب آوری بر افزایش تاب آوری، اعتماد به نفس کاهش گرایش به مواد بطور معناداری اثربخش بوده ست. ودر نتیجه گیری می توان گفت آموزش مولفه های تاب آوری می تواند رکاهش گرایش به سوءمصرف مواد افزایش اعتماد به نفس در دانش آموزان دختر دوره متوسطه شهر تهران موثر باشد.

Keywords:

آموزش تاب آوری , گرایش به مصرف مواد , اعتماد بنفس , دانش آموزان دختر