اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش تعهد بر بهبود عاطفه مثبت منفی افراد معلول جسمی حرکتی

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش تعهد بر بهبود عاطفه مثبت منفی افراد معلول جسمی حرکتی بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه افراد معلول جسمی حرکتی شهرستان نوشهر تحت پوشش اداره بهزیستی در سال 1397 بودند. از میان نمونه ای به تعداد 30 فرد معلول جسمی حرکتی به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردید به روش تصادفی در دو گروه 15 نفره آزمایش 15 نفره گروه کنترل جایگزین شدند. پیش آزمون پس آزمون برای هر دو گروه اعمال گردید. گروه آزمایش درمان مبتنی بر پذیرش تعهد را دریافت نمودند اما گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای را اخذ نکردند. از مقیاس عاطفه مثبت منفی جهت جمع آوری اطلاعات استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس چند متغیری نشان داد درمان مبتنی برپذیرش تعهد بر بهبود عاطفه مثبت افراد معلول جسمی حرکتی اثربخش بود. همچنین درمان مبتنی بر پذیرش تعهد بر کاهش عاطفه منفی افراد معلول جسمی حرکتی اثربخش بود

Keywords:

درمان مبتنی بر پذیرش تعهد , عاطفه مثبت , عاطفه منفی , افراد معلول جسمی حرکتی