بررسی پیش بینی مهارت حل مساله وتفکرانتقادی با راهبردهای یادگیری خودتنظیمی اضطراب ریاضی در دانش آموزان دوه اول متوسطه

هدف پژوهش حاضر بررسی پیش بینی مهارت های حل مساله تفکر انتقادی با راهبردهای یادگیری خودتنظیمی اضطراب ریاضی دانش آموزان دوره اول متوسطه شهرستان نایین بود که با روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی انجام شد. جامعه آماری شامل دانش آموزان دوره اول متوسطه شهرستان نایین 1395 96 به تعداد 1300 نفر بودند. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران به تعداد 297 نفر برآورد گردید. روش نمونه گیری تصادفی طبقه متناسب با حجم بود. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد راهبردهای یادگیری خودتنظیمی پینتریچ دی گروت، (1996)، تفکر انتقادی ریکتی (2003)، حل مساله هپنر (2001) اضطراب ریاضی پلیک پارکر (1982)، استفاده شد. روایی صوری روایی محتوایی توسط استاد راهنما چند تن از اساتید موضوعی بررسی شد. پایایی پرسشنامه ها بر اساس آلفای کرونباخ به ترتیب 0/90، 0/85، 0/83، 0/81 برآورد گردید. داده ها با نرم افزار SPSS-23 از طریق سطح آمار توصیفی استنباطی در آزمون های ضریب همبستگی پیرسون رگرسیون چندگانه مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که مولفه تعهد از تفکر انتقادی توان پیش بینی خودتنظیمی را داشت مولفه های اعتماد به حل مساله ،کنترل شخصی سبک گرایش-اجتناب از حل مساله نیز قابلیت پیش بینی خودتنظیمی را داشتند. هم چنین مولفه تعهد از تفکر انتقادی مولفه های اعتماد به حل مساله وکنترل شخصی از حل مساله توان پیش بینی اضطراب ریاضی را داشت.

Keywords:

تفکر انتقادی , حل مساله , خودتنظیمی , اضطراب ریاضی