بررسی ارتباط میان عوامل آمیخته بازاریابی و ارزش ویژه برند

امروزه فراوانی بسیار انتخاب ها، تنها در بازار مصرفی، متداول و رایج نیست. بلکه در بازاهای صنعتی نیز این تعدد حق انتخاب، وجود دارد. از طرف دیگر صرفا نوآوری در کالاها و خدمات الزاما به علت تقلید و نسخه برداری، موجب ایجاد مزیت رقابتی بادوام و بلند مدت نمی شود. برتری فنی نیز به علت تطابق و سازگاری روزافزون محصولات، شرط کافی برای موفقیت محصول نخواهد بود. در نتیجه داشتن یک برند قوی می تواند تنها مشخصه ای باشد که باعث تمایز یک محصول یا خدمات از رقبای خویش گردد. از این رو بحث برندینگ و مدیریت برند یکی از مباحثی است که در هر صنعتی باید مورد توجه ویژه قرار گیرد. صنعت غذا یکی از صنایعی است که در زمینه های مختلف رشد چشمگیری داشته و تعدد برندها در این صنعت از تمام صنایع دیگر بیشتر است. در چنین شرایطی شرکت هایی موفق خواهند شد که خود را از رقبا متمایز کنند و جایگاهی مطلوب را در ذهن مشتریان خود ایجاد کنند. یکی از راه های ایجاد مزیت رقابتی در این بازارها ایجاد ارزش ویژه برند است، یعنی ارزشی که به واسطه داشتن برند به محصولات و خدمات اضافه می شود. پیش نیازهای متعددی برای ابعاد ارزش ویژه برند وجود دارد. برای مثال هر فعالیت بازاریابی، پتانسیل تاثیر بر ارزش ویژه برند را دارد زیرا این فعالیت ها اثر سرمایه گذاری های بازاریابی انجام شده، مانند تحقیقات و نیروی فروش، قدمت برند، سهم تبلیغات، روابط عمومی، شعارها و طنین ها، سمبل ها و بسته بندی، بر برند را نشان می دهند. در نتیجه برای تعیین اثر عوامل آمیخته بازاریابی بر رازش ویژه برند در بخش صنایع غذایی، باید اثرات مستقیم و غیرمستقیم این عوامل بر ارزش ویژه برند مورد بررسی قرار گیرد تا شرکت های فعال در این حوزه با تعیین استراتژی های مناسب در مورد کلیدی ترین عوامل تاثیرگذار بر ارزش ویژه برند و اختصاص منابع مالی بیشتر به این عوامل، برند خود را تقویت نموده و نهایتا عملکرد مالی خود را ارتقاء دهند.

Keywords:

عوامل آمیخته بازاریابی , ارزش ویژه برند , برندینگ