نقش روشنایی در امنیت فضاهای شهری با تاکید بر پیاده رو ها (نمونه موردی: منطقه 11 شهرمشهد)

فضاهای عمومی شهری به عنوان کانونی که اقشار مختلف مردم در ان حضور میابند نیازمند طراحی اگاهانه هستند. یکی از معیارهای فراهم نمودن اسایش شهروندان در چنین فضاهایی ارتقا امنیت محیطی است. هدف از این پژوهش تدوین راهکار هایی برای افزایش سرزندگی و پویایی در این معابر به وسیله روشنایی و نور پردازی میباشد که باعث ایجاد حس امنیت روانی و افزایش امنیت اجتماعی در محدوده مورد مطالعه می باشد. تحقیق حاضر بر اساس هدف کاربردی می باشد و رویکرد حاکم بر این پژوهش، توصیفی-تحلیلی است.با توجه به چهارچوب نظری عنوان شده 18 شاخص در منطقه 11معیار قرار داده شده، به وسیله پرسشنامه نظریات 400 نفر از ساکنان و غیر ساکنان گردآوری شده و بوسیله نرم افزار spss مورد تحلیل قرار گرفته است.در این راستا از آزمون های آلفای کرونباخ ، کلموگوروف اسمیرنوف و فریدمن استفاده شده است. . کمترین میانگین عددی آزمون فریدمن نیز متعلق به شاخص های شدت نور در احساس امنیت (با میانگین عددی 8/26)، نورپردازی مسیرهای پیاده (با میانگین عددی 7/12) و شاخص نورپردازی مسیرهای پیاده در جذابیت مسیرها (با میانگین عددی 7) می باشد. جمع میانگین های آزمون فریدمن برای 18 شاخص انتخابی عدد 11/20 می باشد. که در مقام مقایسه با کمترین میانگین بدست آمده (7) و بیشترین عدد میانگینی(11/42) نزدیکی به میانگین های عددی بالاتر را دارد. از دیدگاه جوامع مورد تحقیق(ساکنان منطقه یازده و غیر ساکنان منطقه)شاخص نورپردازی بدنه ساختمان را به عنوان تاثیرگذار ترین و مهم ترین عامل در نقش روشنایی در امنیت فضاهای شهری با تاکید بر پیاده رو ها میدانند.

Keywords:

امنیت , روشنایی , امنیت فضاهای شهری , شاخص های روشنایی و نورپردازی