کنترل رسوب ورودی به آبگیرها با استفاده از آبشکن و صفحات مستغرق

کنترل رسوب در آبگیرها همواره از مسایل پیچیده مهندسی رودخانه است . قسمت عمده جریان وارد شده به آبگیر از لایه های پایینی جریان در کانال اصلی که دارای غلظت بیشتری از رسوبات می باشد تامین می گردد. در این تحقیق بطور همزما ن از دو سازه همزما ن آبشکن و صفحا ت برای کاهش حجم رسوبات وارد شد ه استفاده شده اس ت . صفحات مستغرق با ایجاد جریان چرخشی و دور کردن رسوبات از دهانه آبگی ر باعث کاهش حجم ورود رسوبات به آبگیر می شود. ابعاد، تعداد و آرایش صفحات براساس مقادیر توصیه شده طراحی مورد استفاده قرار گرفته اس ت . به منظور هدایت جریان به سمت آبگیر و افزایش کارآیی صفحات، از آبشکن در ضلع مقابل آبگیر استفاده شده است . اثر پارامترهای طول آبش ک ن، فاصله آن از مقابل آبگیر و زاویه آن با جریان در کانال اصلی مورد بررسی قرار گرفته است . طول آبشکن های بکار رفته 15، 20 و 25 سانتیمتر بوده است . زوایای قرار گیری آبشکن ها 45و90و135 درجه با جهت جریان اصلی بوده است . همچنین مکان قرار گیری آبشکن ها در سه موقعیت متفاوت در مقابل آبگیر بوده است . آزمایش ها برای سه نسبت آبگیری مختلف انجام شده است . نتایج تحقیق نشان می دهد که کارآیی صفحات با احداث آبشکن در ضلع مقابل آبگیر افزایش پیدا کرده و مقدار ورود رسوبات به آبگیر کاهش پیدا می کند. در نسبت آبگیری در واحد عرض 0/3 مقدار ورود رسوبات به آبگیر به صفر می رسد. با جابه جایی آبشکن به اندازه دو برابر عرض دهانه آبگیر به بالادست کانال اصلی، مقدار ورود رسوبات به آبگیر به طور متوسط 40 درصد کاهش مییابد. همچنین ورود رسوبات به آبگیر با استفاده از آبشکن ب ا زاویه 90 درجه نسبت به دو آبشکن با زوایای 45 و 135 به حداقل می رسد.

Keywords:

صفحات مستغرق , کنترل رسوب , آبگیر , آبشکن , بستر متحرک