احیای خارج از راکتوری کاتالیست آلومینای فرآیند کلاوس در مقیاس آزمایشگاهی

فرآیند کلاوس در مجتمع های پالایش نفت و گاز، وظیفه مهم تبدیل سولفید هیدروژن (H2S) به گوگرد را بر عهده دارد. کاتالیست مورد استفاده در راکتورهای این فرآیند، نقش مهمی در افزایش بازده تولید گوگرد، کاهش انتشار آلاینده ها در محیط و صرفه جویی اقتصادی ایفا می نماید. اما یکی از مشکلات اصلی، غیرفعال شدن کاتالیست آلومینای مورد استفاده در راکتورهای این فرآیند می باشد. هدف از این مقاله، بررسی احیاءپذیری خارج از راکتوری کاتالیست مستعمل آلومینای کلاوس به منظور بهبود اقتصاد فرآیند می باشد. نتایج نشان می دهد که میزان مقاومت خردشوندگی کاتالیست های ستعمل و احیاء شده به ترتیب 112/.8 و 141/86 نیوتن می باشد که در مقایسه با مقاومت کاتالیست تازه (141/19 نیوتن)، فرآیند احیاء موجب بازیابی مقاومت کاتالیست شده است. همچنین ارزیابی راکتوری فعالیت کاتالیست نشان می دهد که مقدار تبدیل مولی H2S در دمای 250 درجه سانتی گراد برای کاتالیست تازه و احیاء شده به ترتیب 91/48 و 81/75 و مقدار تبدیل CS2 در دمای 320 درجه سانتی گراد برای کاتالیست های فوق به ترتیب 74/40 و 94/28 می باشند. در نتیجه کاتالیست احیاءشده از نظر مقاومت شکنندگی و فعالیت بهبود یافته و قابل مقایسه با کاتالیست تازه می باشد.

Keywords:

کاتالیست آلومینا , احیای خارج از راکتوری , فعالیت , سطح ویژه , مقاومت خردشوندگی