بررسی و مقایسه نگرش پرستاران و پزشکان در خصوص دستور عدم احیاء در بیماران در مراحل انتهایی زندگی در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد

فرآیند تصمیم گیری درباره دستور عدم احیاء منحصر به فرد است زیرا تنها تصمیم برای درمان و مراقبت بیمار است که باید از قبل گرفته شود. یافته ها حاکی از آن است که پزشکان و پرستاران در فرآیند تصمیم گیری در مورد دستور عدم احیاء و جنبه های اخلاقی آن دچار مشکل هستند. با توجه به اهمیت نقش پرستاران در اجرای دستورات عدم احیاء، هدف این پژوهش بررسی و مقایسه نگرش پرستاران و پزشکان در خصوص دستور عدم احیاء در بیماران در مراحل انتهایی زندگی در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد می باشد.مواد و روش ها: این پژوهش، مطالعه ایی توصیفی-مقایسه ای است. نمونه های این پژوهش شامل پزشکان و پرستاران شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد است که از طریق نمونه گیری طبقه ای سهمیه ای انتخاب شده و پرسشنامه دوقسمتی شامل اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه بررسی نگرش در خصوص دستور عدم احیاء وموضوعات مربوط به دستور عدم احیاء را تکمیل کرده اند.یافته ها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که 8/63 درصد از پرستاران نگرش مثبت به دستور عدم احیاء داشتند. هم چنین 8/62 درصد پزشکان نیز نگرش مثبتی به دستور عدم احیاء داشتند. بر اساس یافته های این پژوهش، بین میانگین نمره نگرش پزشکان و پرستاران در خصوص دستور عدم احیاء تفاوت معنا داری وجود ندارد( 794/. P = ).بحث و نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که پزشکان و پرستاران در کل نگرش مثبتی به دستور عدم احیاء داشتند و تفاوت معنی داری بین نگرش آنها در خصوص دستور عدم احیاء وجود نداشت. با توجه به نتایج این پژوهش، نگرش مثبت تیم مراقبت و کارکنان درمانی به دستور عدم احیاء و نبودن دستورالعمل های استاندارد در خصوص دستور عدم احیاء، در این راستا مدیران پرستاری و دست اندرکاران درصدد تدوین دستورالعمل مبنی بر فرهنگ اسلامی ایرانی باشند.

Keywords:

عدم احیاء , نگرش , پزشک , پرستار