بررسی مزیت نسبی تولید سویا و کلزا در اراضی خرد و یکپارچه استان مازندران

با توجه به محدودیت منابع، تامین امنیت غذایی و توسعه کشاورزی بحث تخصیص بهینه منابع مطرح میباشد. پراکندگی اراضی به عنوان یک مانع اساسی رشد تولیدات کشاورزی میباشد. مزیت نسبی یکی از معیارهای مهم اقتصادی جهت برنامهریزی تولید است. لذا بررسی وجود مزیت نسبی تولید در اراضی خرد و یکپارچه مطرح میباشد. خرد و پراکنده بودن اراضی باعث افزایش هزینه تولید میگردد. این مسئله در استان مازندران که رتبه دوم تولید سویا و کلزا در کشور را دارا است نیز مطرح است. به منظور بررسی اثر یکپارچهسازی بر هزینههای تولید، مزیت نسبی تولید در 150 مزرعه خرد و 30 مزرعه یکپارچه سویا و در 150 مزرعه خرد و 30مزرعه یکپارچه کلزا استان محاسبه شده است. مبنای محاسبه مزیت نسبی، رقابتپذیری محصولات از بعد هزینهها و تولید میباشد وبدین منظور از روش ماتریس تحلیل سیاستی PAM استفاده شده است. نتایج حاکی از عدم وجود مزیت نسبی در تولید هر یک ازاین محصولات در اراضی خرد و وجود مزیت نسبی در اراضی یکپارچه میباشد. ضریب حمایت موثر از محصولEPC درهر دو اراضی خرد و یکپارچه محصول سویا و کلزا بزرگتر از یک است. یعنی هم در اراضی خرد و هم در اراضی یکپارچه از بازار نهاده و بازار محصول حمایت میشود ولی میزان حمایت اراضی خرد بیشتر از اراضی یکپارچه است.

Keywords:

یکپارچه سازی اراضی , مزیت نسبی , سویا , کلزا , استان مازندران