افزایش پایداری آنزیم با استفاده از تکنیک نانوذرات تک آنزیم

به طور کلی آنزیم ها بیوکاتالیست هایی در مقیاس نانومتر هستند که واکنش های شیمیایی را در سلول ها و ارگانیسم ها تعدیل می کنند. آنزیم ها در تولید بیوسنسورها و تولید مواد شیمیایی کاربرد دارند. استفاده آنزیم به صورت آزاد در بیوسنسورها دارای معایبی ازجمله حیات کاتالیستی کوتاه است که موجب پایداری کم و در نتیجه استفاده محدود آنها گشته است. روش های مختلفی برای رفع این مشکل وجود دارد که یکی از این روش ها پایدار سازی آنزیم به صورت نانوذرات تک آنزیم است. این روش نوعی انکپسولاسیون آنزیم نیز می باشد. به این صورت که ملکول تک آنزیم توسط لایه بسیار نازکی از مواد پلیمری پوشانده می شود. این لایه پلیمری که در حد نانومتر است تخلخل کافی برای انتقال سوبسترا را دارا می باشد. در واقع وقتی تک ملکول آنزیم گلوکز اکسیداز توسط یک شبکه پلیمری آلی-معدنی درمقیاس نانو پوشانده می شود، حیات کاتالیستی و پایداری آنزیم به شدت افزایش می یابد. با این تفاسیر هدف از این تحقیق پایدارسازی آنزیم به شکل نانو ذرات تک آنزیم می باشد.

Keywords:

پایداری آنزیم , شبکه پلیمری , نانوذرات تک آنزیم