بررسی تربیت شاهزادگان در شاهنامه با نگاهی به داستان سیاوش
Publish place: Shahnameh conference and education
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 691
This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
SCECONF01_073
تاریخ نمایه سازی: 18 تیر 1398
Abstract:
تربیت به معنی پرورش استعدادهای فطری انسان و هدایت او به سوی کمال مطلوب است. در ایران باستان هدف از تعلیم و تربیت، پرورش افرادی شایسته برای پذیرش مسئولیت به عنوان یک شهروند موثربوده و آنچنان که در شاهنامه آمده است، آموزش و تربیت غالبا بر عهده موبدان، فرهنگیان و گاه پهلوانان بوده و تعالیم عامه مردم با شاهزادگان، خواص و نجبا تفاوت داشته است. شاهزادگان بدین سبب که قرار بود در آینده هدایت جامعه و حفظ تمامیت ارضی کشور را بر عهده بگیرند، تحت تعالیم و آموزشهای خاصی قرار داشتند. سیاوش نیز به عنوان یک شاهزاده مطلوب و آرمانی آموزشهای خاصی دیده بود و رفتارهایی که در مواجه ه با حوادث پیش رو از او سر میزند متاثر از همین نوع تربیت و آموزش است، که هدف مقاله حاضر بررسی این نوع تعلیم و تربیت است.
Keywords:
Authors
فاطمه صادق لی
دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی
وحید رویانی
دانشیاردانشگاه گلستان