بررسی تاثیر جهت گیری برند بر رفتار کارکنان و فرآیند برندسازی داخلی با توجه به نقش تعدیل گر ارتباطات بین بخشی(مورد مطالعه: شرکت بیمه ایران)

هدف از این تحقیق بررسی تاثیر جهت گیری برند بر رفتار کارکنان و فرآیند برندسازی داخلی با توجه به نقش تعدیل گر ارتباطات بین بخشی(مورد مطالعه: شرکت بیمه ایران)است. این تحقیق از نظر ماهیت گردآوری داده ها توصیفی پیمایشی می باشد و براساس هدف، از نوع کاربردی می باشد. جامعه آماری شامل کارکنان (اعم از کارمندان و مدیران ) بخش ستادی بیمه ایران است. حجم جامعه 550 نفر است. بر اساس فرمول کوکران حجم نمونه 226 نفر خواهد بود. روش نمونه گیری نیز تصادفی ساده است. پرسشنامه 16 سوالی گردون و همکاران (2017) مورد استفاده قرار گرفته است. در ارتباط با روایی از روایی محتوایی و در ارتباط با پایایی از روش آلفای کرونباخ استفاده شد. از آزمون کولموگروف اسمیرنوف جهت بررسی نرمال بودن و در گام بعد از رگرسیون استفاده شد. جهت انجام محاسبات نیز، نرم افزار لیزرل مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد جهت گیری برند بر رفتار کارکنان و فرآیند برندسازی داخلی با توجه به نقش تعدیل گر ارتباطات بین بخشی تاثیر دارد.

Keywords:

جهت گیری برند , رفتار کارکنان و فرآیند برندسازی داخلی , ارتباطات بین بخشی