بررسی کیفیت بکارگیری آموزش الترونیکی از دیدگاه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی زابل

یکی از مهمترین دلایل ضرورت سازماندهی مراکز و موسسات آموزش الکترونیکی در ایران، تقاضای روزافزون آموزش به ویژه آموزش عالی در کشور است که با توجه به محدودیت منابع و ظرفیت آموزشی در نظام آموزشی فعلی به یک موضوع خاص اجتماعی تبدیل شده است. در این پژوهش به بررسی و تبیین عوامل انگیزشی و تاثیر آن بر افزایش بهره وری شغلی هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی زابل پرداخته شده است. روش پژوهش بصورت توصیفی_پیمایشی با هدف کاربردی صورت گرفته و جامعه پژوهش تمامی اعضای هیات علمی به تعداد 1800 نفر که با استفاده از جدول مورگان تعداد 317 نفربرای نمونه گیری انتخاب و به صورت تصادفی طبقه ای به جمع آوری اطلاعات پرداخته شد. پرسشنامه ارزیابی کیفیت یادگیری الکترونیکی جمع آوری شد. پایایی ابزار با استفاده از الفای کرانباخ (0.96) و روایی آن با استفاده از روایی صوری و سازه صورت گرفت. داده ها با استفاده از آزمون تیتست تحلیل شدند . یافته نشان دهنده وضعیت آموزش الترونیکی از منظر دانشجویان را مناسب و بالای میانگین ارزیابی کرده اند و در بخش نتیجه گیری به چالش ها و راهکار های رفتن به نقطه مطلوب این پژوهش پرداخته شده است.

Keywords:

آموزش الکترونیکی , دانشجو , دانشگاه علوم پزشکی , زابل