مطالعه فرایند اجرایی شهر هوشمند در کشور ایران

مفھوم شھر ھوشمند بر ساختار، سامانه و ھویت آبادی ھایی دلالت دارد که فن آوری ارتباطات از راه دور به آنھا حیات می بخشد، در این مجتمع ھای زیستی ارتباطات و فعالیت ھای متداول حقیقی و واقعی عمدتا مجازی می شوند. نتیجتا فرم ھا و فضاھا نیز قالب ھا نیز قالب ھای ھندسی، ادراکی و مفھومی جدید پیدا می کنند. کار از دور، خرید از دور، بانکداری الکترونیکی، آموزش و درمان از دور نمونه عملی و مصداق فعالیت ھایی ھستند که ضمن فراھم آوردن زمینه آزادی بیشتر وقت مردم و فضاھای شھری سامانه ھای موجود واحد کلی شھر و عرصه ھای ھمگانی را دگرگون می سازد. برنامه ریزان و طراحان شھری نه تنھا با مسائل و پدیده ھای جدیدی در فرآیند شھرسازی، به ویژه طراحی محله ھای مسکونی، شبکه راھھا و مکان ھای ھمگانی مواجه شوند، بلکه به سوی مجازی کردن قالب فعالیت فرآیند شھرسازی پیش می روند. بکارگیری سازوکارھای سخت افزاری و نرم افزاری شھر ھوشمند برای کشوری چون ایران که شھرھای آن بین مرحله گذار از الگوھای سنتی و مدرن و فرامدرن سرگردان ھستند، الزامی است. اما زمینه ھای موجود برای حرکت در این مسیر از نارسایی ھای زیادی برخوردار است که می باید ضمن رسیدن به یک آگاھی درست از آن، راھکاریابی سنجید ای را در پی گرفت.

Keywords:

شهر , شهر هوشمند , مدیریت شهری , مناطق هوشمند , هوشمند سازی