بررسی رابطه بین نوآوری دانشگاهی و گرایش دانشجویان به یادگیری مادام العمر با واسطه گری مهارت اعضای هیئت علمی در فرایند یاددهی یادگیری

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین نوآوری دانشگاهی و گرایش دانشجویان به یادگیری مادام العمر با واسطه گری مهارت اعضای هیئت علمی در فرایند یاددهی یادگیری در دانشگاه شیراز بود. جامعه آماری، شامل کلیه دانشجویان نحصیلات تکمیلی دانشگاه آزاد کرمانشاه بود که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای، 210 نفر نمونه انتخاب شدند. ابزار تحقیق سه مقیاس نوآوری دانشگاهی کشاورز ( 1392 )، مقیاس فرآیند چرخه یادگیری هفت گانه دارابی ( 1392 ) و مقیاس یادگیری مادام العمر کوچکی ( 1391 ) بود. پس از محاسبه روایی و پایایی مقیاس ها بین افراد نمونه توزیع گردید و داده های گردآوری شده با استفاده از روش های آماری تحلیل واریانس اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی و مدل معادله ساختاری در نرم افزار spss16 و lISREL8. 54 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که بعد غالب نوآوری دانشگاهی در دانشگاه شیراز، بعد آموزشی می باشد. مهارت غالب اعضای هیئت علمی دانشگاه آزاد کرمانشاه در فرایند یاددهی یادگیری مهارت مشارکت می باشد. گرایش غالب دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی کرمانشاه در یادگیری مادام العمر، جمع آوری اطلاعات می باشد . بین نوآوری دانشگاهی ، مهارت اعضای هیات علمی در فرایند یاددهی یادگیری و گرایش دانشجویان به یادگیری مادام العمر رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نوآوری دانشگاهی پیش بینی کننده مثبت و معنادار گرایش دانشجویان به یادگیری مادام العمر می باشد. همچنین نوآوری دانشگاهی پیش بینی کننده مثبت و معنادار مهارت اعضای هیات علمی در فرایند یاددهی یادگیری می باشد. مهارت اعضای هیات علمی در فرایند یاددهی یادگیری واسطه ی معنادار و مکمل در رابطه ی بین نوآوری دانشگاهی و گرایش دانشجویان به یادگیری مادام العمر می باشد.

Keywords:

نوآوری دانشگاهی , یادگیری مادام العمر , مهارت اعضای هیئت علمی در فرایند یاددهی یادگیری