ارائه مدلی جهت تبیین عوامل اثرگذار بر موفقیت فرآیند یادگیری در همکاریهای استراتژیک

مزیت رقابتی سازمانها در عصر حاضر بیش از هر چیزی به دسترسی آنها به منابع دانشی بستگی دارد. تحول سریع دانش و گستردگی منابع دانشی بین سازمانهای مختلف، دسترسی به دانش را برای یک سازمان به تنهایی دشوار ساخته است. این موضوع سازمانها را وادار کرده که برای دسترسی به دانش مورد نیازشان به همکاری با یکدیگر روی بیاورند. آمارها نشان از افزایش همکاریهای استراتژیک با هدف کسب دانش، علی الخصوص در صنایع دانش بنیانی مانند صنعت داروسازی دارد. ادبیات گستردهای در زمینه عوامل اثرگذار بر فرآیند انتقال دانش و یادگیری در همکاری ها وجود دارد و هر یک از اندیشمندان این حوزه، از دیدگاه خودشان به تعدادی از عوامل اشاره کردهاند اما تاکنون یک مدل فراگیر از عوامل اثرگذار و ارتباطات آنها ارائه نشده است. این پژوهش سعی در شناسایی و مدل کردن عوامل اثرگذار بر موفقیت فرآیند انتقال دانش و یادگیری در همکاریهای استرتژیک بین شرکتهای دارویی کشور دارد. در این راستا با بررسی دقیق مطالعات پیشین ده عامل اثرگذار بر فرآیند انتقال دانش استخراج میشوند و در دو دسته عوامل سطح سازمان، عواملی که در کنترل سازمان هستند، و عوامل سطح همکاری، عواملی که در تعامل دو سازمان معنا پیدا میکنند، دسته بندی میشوند. سپس با استفاده از نظرسنجی از مدیران شرکت-های داروسازی و بیوتکنولوژی که شرکت های آن ها در همکاری های استراتژیک صنعت داروسازی درگیر بوده اند، مدل روابط میان این عوامل تبیین می شود.

Keywords:

همکاریهای استراتژیک , یادگیری در همکاریهای استراتژیک , انتقال دانش , مدل سازی ساختاری تفسیری