شناسایی عناصر کلیدی یادگیری در محیط کار به منظور بالندگی اعضای هیئت علمی

اگرچه اکثر فعالیتهای بالندگی اعضای هیئت علمی شامل کارگاه ها و سمینارها، دوره های تکمیلی و تخصصی و دیگر برنامه های طولی است، بسیاری از فعالیتهای بالندگی اعضای هیئت علمی در محیط کاری رخ میدهد. درواقع مفهوم یادگیری در محیط کار متکی بر این ایده است که بهترین نوع بالندگی کارکنان در محل کار و نه در کارگاه ها اتفاق میافتد. به منظور نگهداشت و بالندگی اعضای هیئت علمی، یادگیری در محیط کار میتواند یکی از مهم ترین برنامه های دانشگاهی به حساب آید. هدف پژوهش حاضر شناخت عناصر کلیدی یادگیری در محیط کار به منظور بالندگی اعضای هیئت علمی است. با توجه به بدیع بودن موضوع یادگیری در محیط کار و نیز فقر منابع علمی و پژوهشی در این زمینه، روش پژوهش از نوع مطالعه اسنادی است. محققان با استفاده از منابع علمی منتشر شده در پایگاه های اطلاع رسانی،سعی در معرفی این موضوع و شناسایی عناصر کلیدی یادگیری در محیط کار به منظور بالندگی اعضای هیئت علمی میکنند. یافته های تحقیق که از تحلیل و طبقه بندی اطلاعات گردآوری شده به دست آمده است، نشان میدهد به منظور بالندگی اعضای هیئت علمی از طریق یادگیری در محیط کاری می توان سه وجه یا سه عنصر کلیدی را شناسایی کرد که عبارتند از: مدلسازی نقش، بازاندیشی(تفکر مجدد) در مورد تجربیات و یادگیری از همکاران. نتیجه اینکه برای درک بهتر موضوع یادگیری در محیط کار به منظور بالندگی اعضای هیئت علمی شناخت عناصر تشکیل دهنده آن ضروری است. برای دستیابی به این مهم، تحلیلی از وضعیت یادگیری در محیط کار که شناخت نسبتا جامعی را فراهم آورد لازم است.

Keywords:

اعضای هیئت علمی , بالندگی , محیط کار , یادگیری.