اثر سطوح مختلف اکسیژن بر میزان فلورسانس کلروفیل گیاه خیار در سیستم آبکشت

یکی از مشکلات عمده در سیستم آبکشت کمبود اکسیژن موجود در آب می باشد که باعث آسیب به ریشه و کاهش عملکرد گیاه می باشد. فلورسانس کلروفیل می تواند به عنوان یک روش سریع برای شناسایی و تعیین تحمل گیاه به استرس های محیطی به کار رود. بذور خیار (Cucumber sativum L.) در گلدانهای یونولیتی حاوی پرلایت کشت شدند. بعد از دو برگی شدن نشاءها به داخل سطلهای حاوی محلول غذایی که شیلنگ اکسیژن نیز در داخل آنها قرار داشت منتقل شدند . س طوح اکسیژن برای هر تیمار با استفاده از شیری که بر روی شیلنگ قرار داشت در سه سطح 8/1 میلیگرم در لیتر 6/3 میلیگرم در لیتر و 8/5 میلیگرم در لیتر با استفاده از اکسیژنمتر تنظیم شد. آزمایش در 3 تکرار انجام شد و بعد از اینکه گیاهان به مرحله 6 تا 7 برگی رسیدند میزان فلورسانس کلروفیل با استفاده از دستگاه فلورومتر اندازهگیری شد . نتایج نشان داد که کمترین میزان فلورسانس کلروفیل حداقل و بیشترین میزان فلورسانس کلروفیل متغیر به حداکثر که همبستگی خوبی با عملکرد کوانتومی فتوسنتز دارد، در تیمار 8/5 میلی گرم در لیتر اکسیژن بدست آمده است. در حقیقت زمانی که از سطح اکسیژن 8/5 میلیگرم در لیتر استفاده شد میزان فتوسنتز برگ و عملکرد فتوشیمیایی کوانتوم در حد بالاتری بوده و گیاه حداکثر نور جذب شده را صرف واکنشهای فتوشیمیایی نوری کرده است