رشد و ترکیب شیمیایی گوجه فرنگی تحت تاثیر تیمارهای شوری و نیتروژن در محیط آبکشت

مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر سطوح شوری و نیتروژن بر رشد و عملکرد گوجه فرنگی و غلظت و جذب کل برخی عناصر غذایی در اندام های مختلف گیاه در محیط آبکشتی انجام شد. نیتروژن در سطوح 1/5،0 و 3 درصد از منبع کلرید و فسفات آمونیوم و سطوح شوری شا مل 30،0 و 60 میلی مولار از کلرید سریم و کلسیم (نسبت وزنی 1:1) اعمال شد. . نتایج نشان داد که کاربرد نیتروژن وزن تازه میوه را افزایش ولی اعمال تیمار شوری عملکرد میوه را کاهش داد . با افزودن نیتروژن (تیمار شاهد شوری) جذب نیتروژن ریشه، شاخساره و میوه افزایش یافت در حالی که در سطوح بالای شوری ، افزایش جذب نیتروژن کمتر از سطوح پایین شوری بود. افزودن شوری در غیاب نیتروژن، جذب فسفر و منگنز میوه، غلظت مس، روی و منگنز ریشه و جذب منگنز شاخساره را کاهش داد. کاربرد شوری و نیتروژن مقدار اسید سیتریک میوه را افزایش داد ولی مقدار ویتامین ث تحت تاثیر این تیمارها قرار نگرفت. به طور کلی نتایج نشان داد که در سطوح پایین شوری ، کاربرد نیتروژن می تواند از اثرات منفی شوری بر رشد و عملکرد گیاه بکاهد