جایگاه زنان در توسعه اکوتوریسم پایدار

صنعت گردشگری امروزه بهسرعت درحالرشد است و بسیاری از صاحبنظران، قرن 21 ام را قرن گردشگری نامیده اند. از میاناقسام متنوع گردشگری، اکوتوریسم رشد چشمگیری داشته است. اگر دستاندرکاران و ذینفعان حوزه اکوتوریسم به کارکردهایمهم آن پی ببرند و همچنین با بررسی های دقیق پس از شناسایی مشکلات درصدد رفع آنها برآیند، علاوه بر حفاظت محیطزیست و منابع طبیعی به رشد اقتصادی و توسعه پایدار دست خواهیم یافت. در این جستار سعی شد تا پس از بررسی پارادایمتوسعه پایدار، رابطه اکوتوریسم با آن و اهداف کلان ترسیمی در توسعه پایدار که اکوتوریسم در نیل به آنها میتواند نقشسازنده ایفا کند، مشخص شود و در این راستا، به جایگاه زنان برای نیل به این مهم اشارهای خواهد شد و راهکارهایی برایتوسعه اکوتوریسم سازگار با محیط زیست با مشارکت زنان ارائه میشود. از آنجا که اکوتوریسم با علومی: چون اقتصاد، آموزش،اکولوژی، جامعه شناسی، برنامه ریزی و مدیریتمحیطزیست پیوندی ناگسستنی دارد، لذا در سیاست گذاری ها و برنامه های توسعهیک منطقه با استفاده از متخصصان علوم مختلف و بهره گیری از دانش بومی که زنان در انتقال سینه به سینه آن نیز دارای جایگاهویژه ای هستند، می توان به اکوتوریسم پایدار دست یافت. علاوه برتوانمندسازی زنان که به افزایش توان اقتصادی منطقه می انجامد،با بهره گیری از مشارکت داوطلبانه آنها طی یک برنامه مدیریتی و آموزش آنها می توان از هزینه های پروژه های با اهداف چندگانهحفاظتی و گردشگری کاست و ضریب اطمینان پروژه های تعریف شده با هدف نیل به توسعه پایدار را افزایش داد.

Keywords:

گردشگری پایدار , مدیریت , توانمندسازی زنان , بوم گری , پایداری بوم شناختی