حکم تکلیفی تولید محصولات تراریخته از منظر فقه امامیه

علیرغم توسعه روزافزون فناوری مهندسی ژنتیک و استفاده از فرآورده های آن (محصولات تراریخته) در سراسر جهان، در برخی نواحی از جمله ایران، تولید داخلی محصولات تراریخته همچنان با چالش روبرو است. با وجود تبیین جنبه های علمی مسیله از سوی کارشناسان و صدور فتاوای متقن از سوی فقهای عالیقدر شیعه، خلایی که به وضوح مشاهده میشود، عدم تبیین دقیق حکم فقهی تولید این محصولات بر مبنای ادله شرعی است. حال آنکه با توجه به نقش محوری شرع در تعیین قوانین موضوعه جامعه، بررسی این موضوع از اهمیت ویژهای برخوردار است. بنابراین پژوهش پیشرو با رویکرد توصیفی- تحلیلی تلاشی است در جهت واکاوی حکم فقهی تولید محصولات تراریخته بر مبنای فقه امامیه. در این راستا نظر به ضرورت موضوع شناسی، ابتدا دیدگاه کارشناسان در ارتباط با موضوع تراریخته مورد بررسی قرار گرفت و سپس بخش فقهی و حکم شناسی موضوع، تببین شد. یافته ها حاکی از آن است که سلامت این محصولات در سطح جهانی امری پذیرفته شده و مسلم است و عدم پذیرش آن در برخی جوامع از جمله محافل ایران بیشتر بر پایه مستنداتی است که از نظر علمی، قطعیت آن ثابت نشده است. در بخش حکم شناسی با توجه به عدم دلیل معتبر بر تحریم تراریخته، حکم اولیه آن اباحه است. با این وجود با توجه به وضعیت اقلیمی ایران و چالشهای زراعی پیشرو، به کارگیری زیست فناوری و تولید محصولات تراریخته به منظور ممانعت از سلطه بیگانگان، امری ضروری است که از باب مقدمه واجب، واجب میگردد.

Keywords:

تراریخته , مزایا , مخاطرات , حکم فقهی