درآمدی بر گرایش تفسیر عرفانی

مفسران در گرایش تفسیر عرفانی معتقدند براساس مبانی سیر وسلوک عرفانی و الهامات الهی به تفسیر باطن قرآن م یپردازند. مبانی این تفسیر، نگاه ویژه عارفان به انسان، جهان و قرآن است. روش تفسیر عرفانی بر بهره گیری از اشارات قرآنی، تاویل و بطن قرآن و تداعی معانی استوار است و ضابطه مندی تفسیر و تاویل عرفانی و جداسازی استفادات اخلاقی و ایمانی از تفسیر، توجه به ظاهر و باطن والغای خصوصیت با استفاده از برهان سبر و تقسیم، این گونه تفاسیر را مستند و مستدل م یسازد، همان گونه که تحمیل نظرات عرفانی و فلسفی برقرآن، تاویل های بی ضابطه و استناد به کشف و شهود از آسیب های این گونه تفاسیر است

Keywords:

قرآن , گرایش , تفسیر , عرفان , تاویل , بطن , تداعی معانی