اقدامات بشردوستانه و توانمندسازی جامعه ی توانیاب در ایران در راستای دسترسی به آشتی اجتماعی

گاهی وقتی صحبت از فعالیت های اجتماعی گسترده و جدی می گردد افراد توان یاب و دارای محدودیت های جسمی و حرکتی اغلب نادیده گرفته و یا کمتر مورد توجه قرار می گیرند و گاهی افراد توان یاب، تحت تاثیر مناسبات و معاملات غیر قابل انعطاف شماری از شهروندان و برخی نهادهای حاکمیتی قرار می گیرند و لذا باتوجه به حمایت های اولیه بشر دوستانه، نمی توان دسترسی این شهروندان را به تمامی خدمات اجتماعی حذف نمود و وقتی صحبت از ایجاد صلح و آشتی اجتماعی به میان می آید،افراد توان یاب باید به میز مذاکره دعوت شوند و آنها را شامل شود و به عنوان ذی نفع دیده شوند و در این میان نقش انجمن ها، نهادها و رسانه های بشردوستانه مردمی و دولتی و حاکمیتی می تواند برجسته باشد و سازمان ها و موسسات تخصصی مددکاری اجتماعی می توانند موانع را کنار گذاشته و با دیدگاه های حقوق بشری به این افراد نزدیک گردند و حق محافظت از جمله حق بیمه تامین اجتماعی و مستمری ماهانه، اشتغال و کمک های درمانی ویژه شامل دارو و درمان را برای آنها قایل گردید و حتی الامکان کلیشه های کلامی منفی را در مورد آنان کاهش یافت و از واژه هایی مانند معلول، فلج و یا ناتوان خودداری ورزید و راه را برای گنجاندن توجه به نیازهای این شهروندان و ارسال کمک های دوستانه باز نمود و باید تلاش نمود که شهروندان توان یاب هر چه بیشتر با لایه های اقشار و صنوف دیگر اجتماعی، ارتباط سازنده و پویایی را برقرار کنند تا زمینه های مشترک بیابند و از انزوا و محدودیت و گوشه گیری اجتماعی و فردی آنها جلوگیری نمود و از همسران افراد توان یاب به شیوه های مختلف تقدیر مادی و معنوی نمود و از حمایت ها و راهنمایی ها و تلاش های سازمان ملل متحد و سایر سازمان های بشردوستانه بین المللی بهره مند شد و از تلاش های فراگیر و در دسترس سازمان های بین المللی حمایت ویژه نمود.

و گنجاندن توان یابان در همه سطوح مشارکت اجتماعی، فرهنگی و سیاسی ضروری است و بر چیدن دیوارها و موانع مشارکت آنها دارای اهمیت است، تا افراد توان یاب بتوانند به طور کامل و عادلانه و دادگسترانه در فرایند آشتی اجتماعی ادغام گردند و در پیشگیری از آسیب های اجتماعی و کاهش تعارض ها نقش ایفا نمود و این موضوع را به صورت یک پیوستار دارای اهمیت ببینم که با اقدامات بشردوستانه و توان بخشی مرتبط است و در مسیر گسترده توانمندسازی انسانی حرکت نمود و بدین ترتیب تلاش نمود که توان یابان، نه تنها قربانی خشونت نگردند، بلکه پدیدآورنده آشتی و دوستی اجتماعی باشند و لذا سازمان های دولتی و غیردولتی باید هرچه بیشتر موانع مشارکت را از بین ببرند و دسترسی ها را بهبود ببخشند و باید همواره درصدد بود که این فرهنگ سازی را نمود که توان یابی، به مفهوم ناتوانی نیست و خشونت و قهر و نادیده گرفتن را از این شهروندان دور نمود و کرامت بخشی را در قبال آنان، الگو قرار داد و جای بی توجهی و عدم تمرکز را با مهر و دوستی و همکاری پر نمود و به طور خاص از خشونت اقتصادی در قبال جامعه توان یابان خودداری ورزید و در مسیر یافتن زمینه مشترک اقدام نمود و صلح را به عنوان یک رابطه درست با مکان و زمان مناسب در نظر گرفت و باید که توان یابان را از حاشیه دور نمود و آنان را در بطن امور، تقویت و توانمندسازی نمود و جنبه هایی از فضاهای اجتماعی که می تواند اشکال متنوع خشونت را با توانیابان، بازتولید نماید، مهار نمود و می توان راهبرد توانمندسازی و مقاوم ساختن توانیابان را در قبال مشکلات را در اولویت و دستور کار سازمان های دخیل قرار داد و به جنبه های ابتکاری و نوآورانه ای دست یافت.

نگارش: بنیامین صادقی (پژوهشگر و مشاور صلح و حل و فصل منازعات و میانجیگری بین المللی)
3 دسامبر 2023