نگاهی به وضعیت نقل و انتقالات قرضی بازیکنان فوتبال

نقل و انتقالات قرضی در فوتبال 

معرفی

 یکی از موضوعات کلیدی فصل نقل و انتقالات زمستانی، نسبت و حجم بالای قراردادهای قرضی در این مدت به دلایل مختلف است.

برای یک وکیل ورزشی و ایجنت فوتبال درک اینکه انتقالات قرضی در واقع شامل چه چیزی است و چگونه کار می کند یک ضرورت است. همچنین این موضوعی است که در سال گذشته به دلیل تغییراتی که فیفا و کنفدراسیون یوفا در مورد تعداد قراردادهای قرضی که هر باشگاهی می تواند انجام دهد، بیشتر در مورد آن صحبت شده است. میتوان قراردادهای قرضی را در سه دسته مختلف دسته بندی کرد:

 1- انتقال قرضی استاندارد

2- انتقال قرضی با بند اختیار خرید 

3- انتقال قرضی با شرط تعهد خرید

 هر یک از این موارد را در این یادداشت بررسی خواهیم کرد..

انتقال قرضی بازیکن فوتبال چیست؟

برای شروع با اساسی ترین نکته اساسی برای درک؛ انتقال قرضی استاندارد انتقال موقت یک بازیکن از یک باشگاه به باشگاه دیگر است. چنین معاملاتی به ویژه در فصل زمستان آنقدر محبوب هستند، که برخی از باشگاه ها بخش قرضی مختص خود را دارند که در آن افراد فقط برای مراقبت از بازیکنان قرضی و بازدید از آنها در طول فصل به کار گرفته می شوند تا پیشرفت آنها را بررسی کنند. به عنوان مثال، چلسی در میان تعداد انگشت شماری از باشگاه ها است که به دلیل ویژگیهای خاص بخش قرضی خود در جهان شهرت دارند. به طور مشابه، بسیاری از تیم ها یک «باشگاه تغذیه کننده» در کشور دیگری دارند که بازیکنان جوان تر یا استفاده نشده را به آنها قرض می دهند. از موارد شناخته شده این موضوع می توان به رابطه سابق چلسی با ویتسه اشاره کرد زیرا مالکان آن دوستان صمیمی بودند. ارتباط مالکیت مشترک و پیوندهای انتقالات قرضی بین واتفورد و اودینزه؛ و رابطه منچسترسیتی با دیگر اعضای 'گروه فوتبال سیتی' از آثار این همکاری هاست.

انتقال قرضی بسیار رایج است. اگرچه ممکن است در مورد آنها به اندازه نقل و انتقالات بزرگ با مبالغ قابل توجهی که پول رد و بدل می شود با جزئیات صحبت نشود، اما آنها بخشی جدایی ناپذیر از بازار نقل و انتقالات فوتبال هستند و می توانند بازیکنان با ارزشی را درگیر کنند. 

قرض دادن بازیکن به دلایل زیادی می تواند برای باشگاه ها بسیار مفید باشد، خواه قرض دادن یک بازیکن به تیم یا فرستادن یک فرد به صورت قرضی به جای دیگری. رایج ترین دلایل در زیر ذکر شده است:

1-قرض دادن یک فرد برای اجازه دادن به بازیکنان بی تجربه برای نقل مکان به جای دیگری برای به دست آوردن زمان بازی ارزشمندی که در غیر این صورت نمی توانستند در باشگاه فعلی به آنها داده شود. این بدان معنی است که باشگاه می تواند در مورد اینکه آیا آنها آماده هستند تا در صورت بازگشت به تیم اصلی در صورتی که در نتیجه قرضی پیشرفت کرده اند یا خیر، قضاوت کنند.

2-برای جایگزینی شکاف های آشکار در یک تیم در اواسط فصل. در برخی موارد، باشگاه ها ممکن است آسیب های ناخوشایندی داشته باشند که در دسترس بودن و قدرت تیم اصلی آنها را کاهش داده است و انتقال قرضی موقت می تواند به کاهش عواقب آن کمک کند. از طرف دیگر، ممکن است ضعف آشکاری در یک زمینه از زمین با تیم فعلی باشگاه وجود داشته باشد و یک قرارداد قرضی می تواند این منطقه را تا زمانی که راه حلی دائمی پیدا شود تقویت کند.

3- باشگاه هایی که در پی صعود در یک جام یا جواز حضور در رقابت خاصی هستند یا در حال مبارزه با خطر سقوط هستند، می توانند از قراردادهای قرضی برای جذب موقت بازیکنان برای تقویت شانس خود برای رسیدن به هدفشان استفاده کنند. مزیت استفاده از بازیکن قرضی در این سناریو این است که این قرارداد یک تعهد مالی عمده و سنگین نیست بلکه تلاشی موقت برای افزایش احتمال موفقیت است. این بدان معناست که اگر باشگاه در چیزی مانند یک جنگ سقوط شکست بخورد، آنها با آوردن یک بازیکن برتر با قرارداد دائمی تعهدات مالی طولانی مدت و گران قیمتی را بر عهده نگرفته اند.

4-مدت قرضی تا زمانی که مطابق با مقررات فیفا باشد، می تواند متفاوت باشد و معمولا بستگی به توافق دو باشگاه دارد. به طور معمول، قراردادهای قرضی برای طول فصل یا برای نیم فصل دوم است. بسیار متداول است که «باشگاه مادر» از بازیکن کمک کند یا تمام دستمزد او را بخواهد. در غیر این صورت، به باشگاه آزادکننده مبلغی پول برای مدت زمان قرض داده خواهد شد. بندهای مبتنی بر عملکرد را نیز می توان در قراردادهای قرضی گنجاند تا میزان پاداشی که باشگاه مبدا بدهکار است، تعیین شود. در برخی موارد، بسته به قراردادی که وجود دارد، باشگاه ها ممکن است بتوانند بازیکنان را از دوران وضعیت قرضی خود قبل از اتمام آن فراخوان کنند. بندهای قرارداد ممکن است تحت شرایط خاصی مانند مشکلات آسیب دیدگی در باشگاه مبدا این امکان را فراهم کند.

قوانین و مقررات نقل و انتقالات قرضی

قوانین و مقررات خاصی در این مورد در انجمن های ملی مختلف و در سراسر حوزه های قضایی گسترده تر توسط فیفا یا سایر نهادهای حاکم وجود دارد. به عنوان مثال، اخیرا یوفا اقداماتی را اجرا کرده است که تعداد بازیکنان قرضی را که یک باشگاه می تواند در هر زمان بخرد و قرض دهد محدود می کند. این امر برای جلوگیری از احتکار بازیکنان توسط باشگاه های ثروتمند ابداع شده است، اگرچه ساختار و سیستم نقل و انتقالاتی را که باشگاه ها قبلا به آن متکی بودند تحت تاثیر قرار داده است. به عنوان یک وکیل ورزشی، مهم است که از قوانین مربوط به قرضی ها و تغییراتی که رخ می دهد آگاه باشید. 

در زیر، مهم ترین مقررات جدید وام فیفا به شرح زیر است:

1- انتقال قرضی فقط می تواند حداکثر برای یک سال باشد که باید در یک قرارداد کتبی در مورد مدت زمان قرض و شرایط مالی به طور کامل تعریف و توافق شود.با این حال، این انتقال باید حداقل برای دوره بین دو پنجره نقل و انتقالات باشد و کوتاه تر نباشد.

2- انتقال قرضی فرعی اکنون ممنوع است. اینجا جایی است که یک بازیکن قبلا به یک باشگاه قرض داده شده است و سپس دوباره قرض داده می شود. این ممنوعیت از موقعیت های پیچیده و مشکلات قراردادی جلوگیری می کند.

3-طبق مقررات جدید، باشگاه ها از قرض دادن بیش از سه بازیکن از یک باشگاه منشا منع شده و در نتیجه نمی توانند بیش از سه بازیکن را به یک باشگاه قرض دهند. به عنوان مثال، اگر دو باشگاه رابطه قوی خاصی داشته باشند و الگوی مشترکی برای نقل و انتقال قرضی بین آنها وجود داشته باشد، این قانون جدید تصریح می کند که اکنون فقط سه بازیکن می توانند در یک جهت حرکت کنند و نه بیشتر.

4-در طول فصل 2022/23، یک باشگاه می تواند حداکثر 8 بازیکن را قرضی کند و این تعداد در هر فصل یک بازیکن بیشتر کاهش می یابد. به زبان ساده، فیفا این مقررات را به گونه ای تنظیم کرده است که در فصل 2024/25 حداکثر 6 بازیکن به صورت قرضی مجاز خواهند بود. هدف از این امر ارتقای رقابت، توسعه بازیکنان جوان و جلوگیری از احتکار بازیکنان توسط باشگاه های خاصی است که به داشتن تیم بزرگ شهرت دارند و سال به سال بازیکنان را قرض می دهند. به عنوان مثال، چلسی پربازدیدترین نمونه از این موضوع است. اغلب قرض دادن حدود 20 بازیکن در هر فصل، بنابراین ممکن است و میتواند تاثیر قابل توجهی بر چنین باشگاه هایی داشته باشد.

5- تنها بازیکنانی که از این مقررات جدید مستثنی هستند، بازیکنان 21 ساله و کمتر و بازیکنانی هستند که از طریق سیستم آکادمی جوانان در باشگاه آموزش دیده اند. محدودیت ها برای جلوگیری از محدودیت حرکت آزاد در مورد آنها اعمال نمی شود.

مزایای خاص انتقال قرضی برای بازیکن و ایجنت ها

از منظر یک بازیکن و یک نماینده، انتقال قرضی ها می توانند مفید و سودمند باشند:

زمان بازی:

 اگر به مشتری یک نماینده زمان بیشتری برای بازی در باشگاه دیگری داده شود، می تواند ارزش بالقوه او را برای "باشگاه مادر" در آینده به نمایش بگذارد، یا اگر به دنبال نقل مکان دائمی در جای دیگری هستید، ارزش نقل و انتقالات او را افزایش دهد. این راهی برای جلب توجه و کسب تجربه مسابقه است.

لیست بازی های بین المللی: 

با استفاده از MLS ایالات متحده (لیگ اصلی فوتبال) به عنوان مثال، فصل در زمان های کاملا متفاوت با اروپا شروع می شود و بنابراین بازیکنان می توانند در طول فصل خارج از فصل خود از ایالات متحده به اروپا قرض داده شوند. یک مثال شناخته شده از این موضوع، لندون دونوان است که در زمان حضور در لس آنجلس گلکسی، در حالی که MLS غیرفعال بود، به بایرن مونیخ و اورتون قرض داده شد. این برای لس آنجلس گلکسی مفید بود زیرا به این معنی بود که او و بایرن مونیخ و اورتون هم تناسب را حفظ کرد، زیرا او گزینه خوبی در داخل زمین بود. علاوه بر این، برای بازیکن (و در نتیجه ایجنت) این بدان معنا بود که دونوان در سرتاسر اروپا نام آشناتر شد و نه تنها ارزش و تجربیات فوتبالی او را افزایش داد، بلکه با توجه به شهرت جهانی بیشتر، دامنه معاملات تجاری را نیز افزایش داد.

گزینه ها و تعهدات خرید

دو نوع متفاوت از قرارداد قرضی وجود دارد که ممکن است شنیده باشید که در مورد آنها در اخبار و سکوهای اطلاعاتی فوتبال مختلف صحبت می شود. یعنی «قرض با اختیار خرید» یا «قرض با تعهد خرید». هر دوی این ها در فوتبال در مذاکرات بین باشگاه ها به عنوان بخشی از قرارداد قرضی که برای یک بازیکن خاص انجام می شود، استفاده می شود.

حد وسط فرضی بین قرض و معامله دائم اغلب به عنوان «بند اختیار خرید» در نظر گرفته می شود. این شامل موافقت یک باشگاه برای قرض دادن یک بازیکن برای مدت معینی است، با توافقی نیز برای انتقال کامل، از جمله هزینه انتقال که از قبل با آن مذاکره خواهد شد. این استراتژی برای باشگاه ها رایج تر می شود، زیرا آنها می توانند بازیکن را بدون تعهد قرارداد دائمی آزمایش کنند و بازیکن می تواند قضاوت کند که آیا این محیط مناسب برای خودش است یا خیر. نمونه های اخیر آن را می توان با بازیکنان مطرح اروپایی مانند:

 جیمز رودریگز (رئال مادرید و بایرن مونیخ)، 

فیلیپه کوتینیو (بارسلونا و بایرن مونیخ) 

 داگلاس کاستا (بایرن مونیخ و یوونتوس) مشاهده کرد. 

پس از پایان دوره قرضی، باشگاه ها از قبل توافق نامه را امضا کرده اند و در صورت تمایل به انجام قرارداد دائمی، شرایط منعقد شده و قرارداد استخدام و انتقال دائمی منعقد می شود. گاهی اوقات اینکه آیا انتقال کامل انجام می شود یا نه به ظاهر و بندهای مبتنی بر عملکرد بستگی دارد که در ابتدا توافق شده بود. این بندها در جریان مذاکرات مشخص می شد و در قرارداد گنجانده می شد.

این نوع قرارداد قرضی در پنجره های نقل و انتقالات اخیر نیز تطبیق داده شده است. توافق بین موناکو و پاری سن ژرمن برای کیلیان امباپه به عنوان «قرضی با تعهد خرید» به جای «گزینه» برچسب گذاری شد و باشگاه دوم طبق قرارداد باید پس از پایان دوره قرضی این قرارداد را دنبال کند. مبلغ انتقال قبل از قرض توافق می شود و پس از پایان مدت قرض، بازیکن عضو دائمی باشگاه می شود. نمونه دیگر این انتقال دنی اینگز از لیورپول به ساوتهمپتون است. ساوتهمپتون با یک سال قرضی با تعهد خرید موافقت کرد و از این رو این انتقال را در پایان فصل 2019 به مبلغ 25 میلیون یورو نهایی کرد.

دلایل زیادی پشت چنین معامله قرضی وجود دارد که اغلب به عواملی مانند مشکلات نقدی، بازی جوانمردانه مالی و محدودیت های نقل و انتقال مربوط می شود. به زبان ساده، یک باشگاه ممکن است در آن لحظه به دلیل بازی جوانمردانه مالی، توانایی پرداخت هزینه انتقال یا دستمزد بازیکن را نداشته باشد، اما قاطعانه می گوید که خرید خوبی برای آنها خواهد بود. قرض با قرارداد تعهد به خرید به باشگاه این امکان را می دهد که با علم به اینکه پس از توانایی پرداخت آن در سال بعد، انتقال تضمین می شود، مدتی برای خود خرید کند. این نوع قرض برای متعادل نگه داشتن دفاتر مالی و رعایت بازی جوانمردانه مالی منطقی است.

نتیجه

اکثریت هواداران فوتبال درک خوبی از انتقال دائمی بازیکنان بین باشگاه ها خواهند داشت. قرضی ها اغلب کمتر صحبت می شوند و با وجود اینکه در بازار فوتبال مدرن هنجاری شایسته هستند، بسیار کمتر درک می شوند. این یادداشت توضیح داده است که قرضی ها به دلایل زیادی برای باشگاه ها ارزشمند هستند و می توانند به روش های مختلف تحقق پیدا کنند. این نوع معاملات می تواند فرصت هایی را برای بازیکنان، باشگاه ها، مدیران، عوامل و موارد دیگر فراهم کند و از این رو، درک و آگاهی از آنها هنگام نظارت بر بازار فوتبال مهم است.

======================================

مصطفی لطفی / وکیل دادگستری/پژوهشگر حقوق ورزش