ژورنالیسم و ابزار مدرن
ژورنالیسم و ابزار مدرن ، خوابی که جاهلان را بیدار نمی کند
امپریالیسم برای حفظ و پایداری خود به سلطه نیاز دارد ، به عبارت دیگر مکانیسم حفظ امپریالیسم سلطه ای است که بر کشور های تحت استعمار اعمال می شود . زمانی که کشور های اروپایی مانند انگلستان ، فرانسه ، پرتقال و اسپانیا کشورهای مشرق زمین را استعمار می کردند از جنگ و نیروی نظامی برای برقراری سلطه استفاده می نمودند و سعی در تضعیف هویت فرهنگی آنان و غلبه فرهنگ خودشان بر فرهنگ این کشور ها داشتند ، دیر زمانی نیروی نظامی تامین کننده اهداف سیاسی ملت های استعمار گر بود و مکانیسم نظامی بقای سلطه را تضمین می کرد .
بعد از آنکه ملت های کشور های تحت استعمار برای بازگردانی استقلال از دست رفته شان دست به کار شدند ، انقلاب را تنها وسیله ای تحولی برای رهایی از سلطه استعمار دریافتند که بتوانند امپریالیسم را پایان بخشند . آنجا بود که امپریالیسم دریافت نیروی نظامی کارکرد همیشگی خود را از دست داده است و تاریخ انقضایش تمام شده است. استعمار گران برای بقا سلطه دست به اقدامات فراوانی زدند و متوجه شدند نیروی نظامی تامین کننده منافع آن نیست ، چرا که یک محاسبه ساده اقتصادی نشان می دهد که هزینه ای که برای افراد نظامی می شود منفعت کشور های توسعه یافته اروپایی را تامین نمی کند و به لحاظ هزینه _ فایده برایشان ضرر آفرین است .
انقلاب رنگی _ مخملی یکی از راه هایی بود که می توانست با کمترین هزینه و بیشترین منفعت ، منافع سیاسی استعمارگران را برآورده کند و سیاست های داخلی و خارجی این کشور ها را مطابق برنامه ریزی و هدف گذاری آنها مهیا نماید . افراد مورد اعتماد آنها را در کشور های مدنظرشان در راس امور قرار می داد و انتقال برنامه های خود را به این کشور ها آسان می کرد ، در این هنگام انقلاب رنگی _ مخملی برای بقای سلطه تلاش می کرد و هم کشورهای سرمایه داری را از خطر نفوذ پذیری ایدئولوژی کمونیسم در این کشورها نجات می داد و با کمترین خشونت استعمارگران اروپایی را اهداف شان می رساند . انقلاب گل سرخ ، انقلاب نارنجی و انقلاب گل لاله از مهم ترین جنبش های استعمارگرایانه سده ۲۱ میلادی قلمداد می شود که هژمونی سیاسی استعمار را به خوبی اجرا کرد .
در عصر حاضر بهترین راه حفظ سلطه استعماری ، ژورنالیسم با ابزار های مدرن مانند اینستاگرام ، تلگرام و ... دیگر شبکه های فضای مجازی است که اخباری را که مدنظر صاحبان قدرت است به مخاطبان مجازی انتقال می دهد و به خورد آنها می دهد تا سیاست های خودشان را به زبان و فکر مخاطب منتقل نمایند ، چرا که مخاطب منفعلانه عمل می کند و هیچ کنش ذهنی برای درستی و نادرستی پیام های خود نمی نماید و جالب تر اینکه هیچ جستجویی برای صحت یافته های رسیده به دست خود انجام نمی دهد که از فلسفه پر رمز و راز ژورنالیسم ریشه می گیرد ، از آنجا که ژورنالیسم مروج آداب و عادات و باورهای اومانیستی به زبان ساده است ، برای مخاطب جذاب جلوه می کند و برای تامین هزینه های خود نیازمند جذب و جلب مشتری است ، سطحی و عوام زده عمل می نماید و اخباری سطحی را به مخاطب منتقل می کند و سطحیت و ابتذال مدرنیستی ، غفلت زا بوده و از تفکر و بصیرت و بینش خواننده جلوگیری می کند و بیننده به طوطی تبدیل می شود که گفته های این شبکه ها را تکرار می کند و هیچ استدلال عقلانی برای پذیرش پیام های خود ندارد و جذابیت رویدادهایی که به دستش می رسد بیش از بینشی عاقلانه برایش اهمیت دارد و تنها همین که سرگرمی و ابزار وقت گذرانی او را فراهم می کند کافی ست. انفعال زندگی فردی و اجتماعی هدیه گرانبهای ژورنالیسم برای مخاطبانش است که قوه تحلیل و درک مسائل را از آنان سلب می کند و به نوعی برده مدرن ژورنالیسم می شوند که تفکر حداقلی را از آنان می گیرد .