منابع و انواع رنجهای آدمی در قرآن

رنج هایی که آدمیان با آنها مواجهند، انواع مختلفی دارند. نخستین منبع رنج، قرار گرفتن در دامان طبیعت است با قوانین خاص خودش،همچون انفجارها،سیل ها، طوفان ها که در نسبت با انسان،رنج آفرین خواهند بود. این که خدا زیستگاه انسان را زمین قرار می دهد، به این معناست که او را در شرایطی قرار می دهد که با دشواری ها و دوراهی های انتخاب روبرو شود. طبیعت دیرزمانی پیش از آفرینش انسان، به کار خود،طبق قوانین خود، مشغول بود. اما قراردادن انسان در دامن طبیعت، برای ملاقات وی با رنج های ناشی از زیستن در چنین دامن پرحادثه ای بوده است. اگر قرار باشد که کسانی کوهنورد شوند، لازم است که در دامنه کوه نهاده شوند تا با دره ها و صخره ها روبه رو شوند و رنج غلبه بر آنها را به جان بخرند. اما اگر قرار باشد که کسانی قله نشین باشند، همچون فرشتگان، دیگر نیازی نیست که در دامنه قرار بگیرند. اما در این میان ،فاتحان قله ها، تنها گروه اول خواهند بود. فتح، تلخی های بسیار دارد، اما شیرینی بی نظیری دارد که شرح آن را می توان از کوهنوردان بازجست. قرآن با اشاره به این نوع از رنج های بشری،آنها را چون ضرورتی برای موجودیت انسان معرفی می کند:« و قطعا شما را به چیزی از {قبیل} ترس و گرسنگی، و کاهشی در اموال و جانها و محصولات می آزماییم؛ و مژده ده شکیبایان را.» بقره:55 

عاملیت انسان رویکردی دینی و فلسفی: اثر ارزشمند دکتر خسرو باقری نوع پرست استاد دانشگاه تهران

---