بازآفرینی بافت های تاریخی بر مبنای زبان الگو

بافت های تاریخی شهرها شامل تمام اسناد زندگی و فعالیت های انسانی درطول تاریخ ، هم چون آینه های شفافی هستند که بخش بزرگی از فرهنگ آن جامعه رانمایان می کنند. امروزه ، بسیاری از این بافت ها در جهان و در ایران در حال تخریب و تهدید جدی هستند. ماندگاری ارزش های معماری وفرهنگی این بافت ها امکان پذیر نیست مگر با در نظر گرفتن الگوهای ارزشمند و پایدار.از طرف دیگر ، با مروری بر ادبیات شهری جهان درده ه های معاصر، نحوه مداخله دربافت هایتاریخی متناسب با زمینه ، با تجربه ها و نوع های متعددی صورت گرفته است.از میان انواع رویکردهای مداخله شهری ، بازآفرینی بیش از سایر مداخلات به جهات عملکردی، اقتصادی ، کالبدی و فرهنگی با بافت ها سروکار دارد. نوشتار حاضر ، ضمن دست یابی به الگوها و زبان آنها، اصول ومبانی بازآفرینی بافت های تاریخی در پهنه جغرافیایی غرب کشور، در پی رسیدن به نوعی زبان الگوی بازآفرینی بافت های تاریخی جهت تعیین زمینه و محدوه ای قاعده مند برای طراحی کاربردی در بافت های شهری مربوطه می باشد. در این راستا ابتدا مفاهیم و حوزه های مرتبط با موضوع تبیین و مورد مداقه و بررسی قرار می گیرند . درکل این فر آیند منابع موجود وتحلیل آنها ، به روش تحلیل محتوا ارایه می گردد. نتایج برآمده از این پژوهش حاکی از خالی بودن وجود یک زبان الگوی بازآفرینی برای بافت های تاریخی( به ویژه ناحیه غربی کشور که در حوزه بازآفرینی شهری نیاز به تحقیقات گسترده تری دارد) می باشد. لذا با مطرح نمودن مبانی مورد نظر در خصوص این مهم ، به ارتقا کیفیت جنس طراحی در آن و احترام به بافت های تاریخی ، سبب احیا و بهبودی محیط های تاریخی در سال های آتی خواهد شد.

Keywords:

زبان الگو , بازآفرینی شهری , الگوی مسکن , بافت های تاریخی