استفاده از انرژی تجدید پذیرباد در معماری پایدار با رویکرد احیای عنصر بادگیر و شوادون در معماری مدرن
Publish place: The 7th National Conference on New research and studies in Geography, Architecture and Urbanism of Iran
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 646
This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NICONF07_015
تاریخ نمایه سازی: 22 تیر 1399
Abstract:
در کشور ایران ساختمان ها با توجه به اقلیم و شرایط محیطی ساخته می شوند. آفتاب، باد، رطوبت، سرما و گرما و به طور کلی شرایط آب و هوایی و جفرافیایی، تاثیر مستقیمی در معماری سنتی ایران در مناطق مختلف داشته است. بادگیر از مظاهر و سمبل های علم و تمدن ایرانی است همچنین از عناصر تاریخی معماری ایران می باشد که ابداعی مهم در معماری بومی تلقی می شود. شوادون از دستاوردهای معماری سنتی دزفول و شوشتر می باشد که با کندن زمین و ایجاد فضاهائی خنک جهت استفاده در طول تابستان های طاقت فرسا بوده است. بادگیر به عنوان یک سیستم سرمایشی، جزیی از ساخمان های مناطق گرم و خشک و یا گرم و در مرطوب است که با قرار گرفتن در مسیر باد و هدایت کردن آن، در کاهش دما نقش موثری دارد. این روش به نوعی طبیعی ترین روش تهویه ساختمان است. در این مقاله سعی شده است که با بیان عملکرد بادگیر و شوادون، به جهت اینکه انرژی مصرفی در آنها انرژی تجدیدپذیر باد می باشد و برخلاف سوخت های فسیلی تمام شدنی نیست و همچنان نسل های آیناده می توانند از آن بهره ببرند، پیشنهاد استفاده از بادگیر و شوادون در بناهای جدید به سبک مدرن ارائه می شود. روش تحقیق در این مقاله توصیفی تحلیلی است.
Keywords:
Authors
فاطمه صادقی
دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه معماری، موسسه آموزش عالی علوم و توسعه پایدار آریا، ایوانکی، ایران
ندا مسروری جنت
دکتری، گروه معماری، مدرس موسسه آموزش عالی علوم و توسعه پایدار آریا، ایوانکی، ایران