بهینه سازی مصرف عناصر غذایی، رویکردی اساسی برای پایداری در تولید گندم

شرایط خاص ب خش عمده خاکهای زراعی تحت کشت گندم در کشور سبب گردیده تا کمبود ریزمغذیها به عنوان یکی از موانع عمده تولید هم از نظر کمیت و هم از نظر کیفیت درآید . این پژوهش با هدف بررسی روش های مدیریتی مصرف عناصر غذایی با تأکید بر ریز مغذ یها جهت افزایش عملکرد دانه گندم در محل ایستگاه تحقیقات کشاورزی کبوترآباد اصفهان از سال 1384 به مدت سه سال زراعی و در قالب طرح آماری بلوکهای کامل تصادفی با هفت تیمار و در سه تکرار به اجرا در آمد . تیمارهاشامل: T1 تیمار شاهد مصرف ازت و فسفر براساس ازمون خاک ، T2 تیمار اول + پتاسیم براساس ازمون خاک ، T3 تیمار دوم + منیزیم، T4 تیمار سوم + مصرف خاکی عناصر کم مصرف اهن، روی ، مس ، منگنز، بور ، T5 تیمار چهارم + کود آبیاری پتاسیم ، منیزیم و عناصر کم مصرف در مرحله ساقه رفتنT5تیمار چهارم + کود آبیاری پتاسیم ، منیزیم وعناصر کم مصرف در مرحله س اقه رفتنT6تیمار چهارم + محلولپاشی با عناصر کم مصرف در مرحله پنج ه زنی و ساقه رفتن T7تیمار پنجم +محلولپاشی با عناصر کم مصرف در مرحله پنجه زنی و ساقه رفتن بو د . شاخصهای مورد اندازه گیری شامل عملکرد کاه ، دانه و وزن هزار دانه بود . تجزیه و تحلیل آماری نتا ی ج سه ساله حاصل از آزمایش نشان داد عملکرد کاه، دانه ووزن هزار دانه بطور معنی داری تحت تأثیر تیمارهای آزمایش قرار گرفته اند. به طوری که مقایسه میانگین این شاخص ها نشان داد که در مورد عملکرد کاه بیشترین عملکرد به ترتیب مربوط به تیمارهای چهارم، دوم و سوم با ا فزایش معادل به ترتیب 11/6 ، 8/6 و 7/2 درصد نسبت به تیمار شاهد بوده است.