بهینه سازیِ شبیه سازیِ برنامه تولید با استفاده از الگوریتم ژنتیک مطالعه موردی: کاشی و سرامیک تبریز کف

در حال حاضر پیچیدگی و پویایی روزافزون محیط های تولیدی، کاربرد مدل های تحلیلی را در ارزیابی و تصمیم گیریآنها با محدودیت های قابل توجهی روبه رو نموده است. لذا استفاده از شبیه سازی رایانه ای به عنوان ابزاری که قابلیتگسترده ای در فرموله نمودن سیستم های فوق دارد، به طور وسیع مورد استقبال قرار گرفته است. با این وجود، ارائه بهترینراه حل همواره یکی از چالش های اصلی این حوزه است. در این راستا، پژوهش پیش رو به چگونگی حل مشکل برنامه ریزیخط تولید کاشی کارخانه مورد مطالعه پرداخت. مسئله تعیین تعداد بافرهای تخصیصی به هر خط بود. با استفاده از ترکیبتکنیک شبیه سازی رایانه ای و الگوریتم بهینه سازی ژنتیک، تعداد بهنیه بافرهای تخصیصی مشخص شد و زمان توقف کورهبه حداقل ممکن خود رسید. ابتدا، سیستم تولیدی با استفاده از تکنیک شبیه سازی مدل شد و سپس از ترکیب آن با الگوریتمبهینه سازی ژنتیک، جواب های بهینه حاصل شدند. بطور خلاصه، می توان هدف از انجام این پژوهش را اینچُنین بیانکرد: کاهش زمان توقف کوره از طریق تخصیص بهینه بافرها به خطوط تولیدی از طریق ترکیب تکینک شبیه سازی والگوریتم بهینه سازی ژنتیک.

Keywords:

بهینه سازیِ شبیه سازی , الگوریتم های فراابتکاری , الگوریتم ژنتیک , برنامه ریزی تولید