افزایش سطح زیر کشت بدون نیاز به افزایش ابعاد مجاری انتقال آب از طریق کم آبیاری

در مناطق خشک و نیم هخشک برای نیل به کارآیی مصرف بالا از تکنیکهای مختلفی استفاده می کنند که مهمترین آنها روشهای مختلف اعمال ک مآبیاری، آبیاری تکمیلی و یا کاهش تبخیر است این تحقیق در دو بخش آزمایشات صحرایی و محاسبات هیدرومدول در 3 دشت انجام گرفت. دو روش اعمال کمآبیاری بر روی دو محصول گندم و کلزا مدت دو سال زراعی از پاییز 83 تا تابستان 85 انجام یافت. طرح آماری، استریپ بلوک؛ و قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی انتخاب شد .در آزمایشات اول و دوم ارقام گندم عبارت از زرین، سرداری، سبلان، سهند، دوروم، آذر 2، الوند و شهریار و در آزمایشات سوم و چهارم ارقام کلزا عبارت از اکاپی، الیت و میلنا بودند. در آزمایشات اول و سوم 8 سطح تیمار مقدار آب با نمادهای1IP تا 8 IP شامل 100 ، 120 ، 110 ، 90 ، 80 ، 70 ، 60 و 50 درصد نسبت به نیاز آبی خالص و درآزمایشات دوم و چهارم، 8 سطح تیمار تعداد نوبت آبیاری با نمادهای1 II تا 8 II از 1 تا 7 نوبت آبیاری بودند. بر اساس مطالعات هیدرومدول و آب مازاد شبکهها، در هر سه شبکه مورد مطالعه، آب مازاد از فروردین تا خرداد در دسترس است. از فروردین تا خرداد زمان لازم وجود دارد تا بتوان به اراضی دو نوبت آب داده شود. بسته به آب تخصیصی به هر شبکه، میتوان 2 تا 4 نوبت آب به غلات و کلزا داد. در صورتی که آب کم باشد سطحII6 در ارجحیت است. آب ناخالص لازم برای آبیاری یک نوبت 833 و دو نوبت برابر 1666 مترمکعب در هکتار است.

Keywords:

کم آبیاری , سود شبکه آبیاری , کارایی مصرف آب , گندم , کلزا