ارزیابی اثربخشی آموزش های فنی و حرفه ای با رویکرد پویایی سیستم

امروزه با پیشرفت صنعت و فناوری استفاده از نیروی انسانی کارآزموده الزامی شده است. از این رو آموزش های مهارتی قبل و حین اشتغال می تواند راه میانبری در مسیر تربیت نیروی انسانی بشمار رود. برای دستیابی به این اهداف، بررسی عوامل تاثیرگذار در کیفیت آموزش می تواند منجر به کارآمدی و اثربخشی این آموزش ها گردد. ما در این پژوهش می خواهیم با استفاده از رویکرد پویایی سیستم ، وضعیت موجود را مورد بررسی قرار داده تا اثربخشی آموزشی مرکز آموزش فنی و حرفه ای شهریار را تا افق ۱۴۰۴ مورد ارزیابی قرار دهیم. جامعه آماری ما را کلیه کارآموزان پسر که طی سال های ۱۳۹۳ تا ۱۳۹۸ در مرکز آموزش فنی و حرفه ای شهریار آموزش دیده اند، تشکیل می دهند. در ادامه پس از شناسایی متغیرهای اثرگذار و تاثیر پذیر در این حوزه، با مطالعه ادبیات نظری و تحقیقات پیشین، نمودار علت و معلول و نمودارجریان مساله با کمک نرم افزار ونسیم ترسیم و مدل اجرا شد. نتایج نشان داد از بین عوامل موثر بر اثربخشی آموزشی عواملی نظیر کیفیت آموزش و زیرساخت آموزشی (تجهیزات و امکانات آموزشی) بطور مستقیم و عواملی مانند بودجه ( آموزشی و پژوهشی )، شیوه تدریس مربی، تعداد مهارت آموختگان، اشتغال آنها و مدت زمان سپری شده برای یافتن شغل بطور غیرمستقیم در اثر بخش بودن آموزش ها تاثیر گذار هستند. همچنین براساس یافته های پژوهش مشخص شد تا سال ۱۴۰۴ با توجه به افزایش GDP منطقه، اقتصاد و صنایع منطقه رشد پیدا خواهد کرد. در نتیجه تقاضا برای نیروی کار ماهر افزایش می یابد. که این نیز به نوبه خود باعث افزایش تقاضا برای مهارت آموزی توسط جویندگان کار شده و تعداد کارآموزان مرکز افزایش خواهد یافت. بنابراین زیرساخت های آموزشی (تجهیزات و امکانات آموزش) و کیفیت آموزشها نیز بهبود یافته و مرکز تا چشم انداز مورد نظر رشد پیدا خواهد کرد.

Keywords:

اثربخشی , آموزش های فنی و حرفه ای , پویایی سیستم , اشتغال , مهارت آموختگان