مدلسازی صنعت برق ایران و ارزیابی روند توسعه آن تا افق ۲۰۴۰ میلادی با استفاده از معیارهای پایداری

در ایران انرژی در توسعه اقتصادی و درآمدهای ارزی این کشور به صورت مستقیم و غیر مستقیم نقش مهمی ایفا میکند. لذا ایران در تهیه برنامه درازمدت توسعه انرژی خود نیاز مبرم به استفاده از ابزارهای مدلسازی دارد. در پژوهش حاضر روند توسعه صنعت برق ایران تا افق ۲۰۴۰ میلادی و اثرات متقابل اجزای آن با استفاده از رویکرد پویایی سیستم مدلسازی شده است. در این پژوهش برخلاف سایر مدلسازی های روند توسعه صنعت برق، انواع انرژی های تجدیدپذیر مدلسازی شده و علاوه بر معیار اقتصادی، معیارهای انتشار گازهای گلخانه ای و مصرف آب هم بررسی شده است. با توجه به برنامه های کلان توسعه ۲۲۸ و ۲۵۹ درصد است ، ایران، سه سناریو برای آینده در نظر گرفته شده است. رشد تقاضای انرژی الکتریکی تا افق ۲۰۴۰ در هر سه سناریو به ترتیب ۱۹۸ که به نظر تامین سوخت فسیلی برای این میزان تولید برق غیر ممکن و بنابراین تنوع بخشیدن به سبد انرژی ایران ضروری است.

Keywords:

تولید برق , سوخت فسیلی , انرژی تجدیدپذیر , گازهای گلخانه ای , پویایی سیستم