بررسی اثربخشی شیوه های مختلف احیاء بیولوژیکی و بیومکانیکی مراتع حوزه آبخیز سد قشلاق کردستان

مقوله ارزیابی و بررسی اثربخشی، یکی از ارکان اساسی اجرای پروژه ها بخصوص در حوزه های آبخیز بوده و به عنوان ابزاری مهم برای تعیین میزان موفقیت پروژه ها و اتخاذ تصمیمات آتی فنی و مدیریتی محسوب میگردد. در این پژوهش به منظور ارزیابی اثربخشی شیوه های مختلف احیاء بیولوژیکی و بیومکانیکی در حوزه آبخیز سدقشلاق شهرستان سنندج استان کردستان، اثرات عملیات بیولوژیکی و بیومکانیکی پس از گذشت ۶ سال از اجرا، روی شاخص های مختلف گیاهی مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور ابتدا انواع عملیات بیولوژیکی و بیومکانیکی اجرا شده در منطقه مورد مطالعه روی نقشه حوزه جانمایی شد. سپس با استقرار ترانسکت و پلات، شاخصهای گیاهی شامل پوشش تاجی، وضعیت و گرایش مرتع تعیین و نتایج حاصل با نتایج مطالعات تفصیلی – اجرایی انجام شده قبل از اجرای طرحها مقایسه شد. نتایج حاصل نشان داد از بین ۹ روش احیاء بیولوژیکی و بیومکانیکی، روش بانکت بندی توام با بذرپاشی، بذرکاری و حفاظت و قرق بیشترین و روش حفاظت و قرق تنها، کمترین اثربخشی را در بهبود شاخصهای داشته است، به نحوی که در اثر اجرای روش بانکت بندی توام با بذرپاشی، بذرکاری و حفاظت و قرق، میزان پوشش تاجی از ۴۷ درصد به ۷۰ درصد، وضعیت مرتع از متوسط به عالی و گرایش مرتع از حالت منفی به پیشرونده تبدیل شده است در حالی که با اجرای حفاظت و قرق، تنها ۱۵ درصد به میزان پوشش تاجی افزوده شده است.

Keywords:

ارزیابی , اصلاح مراتع , بانکت بندی , کپه کاری و بذرپاشی