شیوع فرسودگی شغلی پرستاران در بیمارستان های ایران : (یک مطالعه مروری نظام مند و متاآنالیز)

زمینه و هدف: فرسودگی شغلی در پرستاران مانع ارتقای شغلی و نیل به اهداف مرتبط با شغل آن ها و درنتیجه منجر به کاهش کیفیت عملکرد بیمارستان ها می شود. این پژوهش با هدف شناسایی شیوع فرسودگیشغلی پرستاران در بیمارستان های ایران انجام شد . روش کار: برای انجام این پژوهش از روش مرور نظاممند و متاآنالیز استفاده شد. برای این منظور کلیه مقالات منتشرشده در زمینه شیوع فرسودگیشغلی در پرستاران در بازه زمانی ۱۳۷۹ تا پایان سال ۱۳۹۶ در ۷ پایگاه های اطلاعاتی PubMed (Medline) ، Web of Science ، ScienceDirect ، Scopus ، Magiran ، IranMedex و SID و فهرستمنابع مقالات یافت شده جستجو و جمع آوری شد. در نهایت، تعداد ۳۲ مقاله شرایط ورود به اینمطالعه را داشتند که با استفاده از نرم افزار Analysis-Meta Comprehensive تحلیل شدند . یافتهها: در این مطالعه بر اساس مدل اثرات تصادفی شیوع فرسودگی شغلی پرستاران در بیمارستانه ای ایران ۲۵درصد (۱۹-۳۲% ؛ حدود اطمینان ۹۵ %) به دست آمد. بیشترین شیوع فرسودگی شغلی در پرستاران در تهراندر سال ۱۳۸۸ ، ۷۵ درصد ۸۲-۶۵%؛ حدود اطمینان ۹۵ %) و کمترین شیوع فرسودگی شغلی در پرستاراندر همدان در سال ۱۳۹۵ با ۲ / ۰ درصد (۴/۱-۰/۰% ؛ حدود اطمینان ۹۵ %) به دست آمد. بین متغیرهایمیانگین سنی پرستاران، سال انتشار مطالعه، حجم نمونه و شیوع فرسودگی شغلی رابطه معنی داریوجود داشت (۰۵ / ۰ > P). نتیجه گیری: شیوع فرسودگی شغلی تقریبا روی یک سوم پرستاران بیمارستانهای ایران تاثیر می گذارد. بنابراین، سیاستگذاران و مدیران نظام سلامت باید اقدامات جدی به منظورکاهش شیوع فرسودگی شغلی پرستاران در بیمارستان ها بعمل آورند.

Keywords:

فرسودگی شغلی , پرستار , بیمارستان